Aangezien mama tijdens de reis van vandaag de hele blog al had bedacht, zal mama dicteren en ik typen:
Na een heerlijke relaxed dag aan het strand besloten we in Savannah wat te gaan eten. Ondanks dat de winkeltjes dichtwaren was het toch erg gezellig omdat we konden genieten van de livemuziek dat werd opgevoerd door een bandje bestaande uit drie zangeressen en twee gitaristen. Bij thuiskomst ging Ron zoals gewoonlijk zijn anti-kakkerlakrondje doen met het nieuwgekochte gif. In eerste instantie leek de kust veilig, maar terwijl in de woonkamer Max steeds meer last kreeg van zijn zere oor (teveel onderwater gezwommen) bleek er in de slaapkamer van ons een kakkerlak boven op de muur te zitten. Toen Ron hem met gif bespoot viel hij op Ron zijn kussen en schoot het beest vervolgens weg onder het bed. Dat was het moment waarop we besloten dat hoe lekker het strand ook was, we niet nog 3 slapeloze nachten wilden. Ik ben direct online een hotel gaan boeken en toen zijn we een hotel gaan boeken. We besloten om de laatste drie nachten in Macon door te brengen. De nacht hebben we in gepaste waakzaamheid doorgebracht. Oftewel, weinig slaap, alle lichten aan en constant spiedend om ons heen kijkend. Vervolgens, toen we onszelf er net van hadden overtuigd dat het gif nu zijn werk wel aan het doen was, kwam Bobbie de kamer binnen met de mededeling dat ze toen ze naar beneden kwam voor de aftersun, nog zo'n kakkerlak had zien zitten in de woonkamer. Tegen alle kakkerlak regels in (niet doodtrappen) was Ron het zo zat dat hij zijn volle maat 45 en 100 kilo op het beest liet neerkomen. Hoe jammer we het ook vinden om het eiland te verlaten, we zullen erg blij zijn als we met een gerust hart en alle lichten uit in een bed kunnen liggen. Morgen nog een dagje strand en dan rijden we einde van de middag naar Macon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten