Na een nacht van weinig rust was het eindelijk tijd om wakker te worden. Voor mama en papa kwam het omdat ze te druk bezig waren met de kakkerlakken, bij mij kwam het omdat de pijn in mijn benen niet weg ging met de Aftersun. Na het ontbijt was het tijd om naar het strand te gaan. Wat een heerlijk ochtendje strand zou zijn, werd toch heel anders dan verwacht.
Toen ik in de band ging, voelde ik iets langs mijn voeten komen. Ik begon te lachen en dacht dat het weer eens een vis was, vervolgens zwom ik verder. Max, die al een paar keer hoorde dat ik een vis voelde, vroeg waar ik het voelde.. zei ik: "Ja, daar ergens." Hij zwom op de plek af waar ik stond en in een fractie van een seconde vertrok zijn gezicht. Hij begon te gillen, hard te gillen. "AUW, AUW... HET DOET ZO'N PIJN. HET VOELT ALS ZWAARDEN TEGEN MIJN BEEN. (dat is letterlijk wat hij zei)." Terwijl hij heel snel de zee uit liep, en wij erachteraan kwamen... drong het tot ons door. Het was duidelijk een kwal. Een amerikaanse vrouw kwam op me af en zei dat we naar de strandwacht moesten, die had er een spray voor dat de pijn zou verzachten. Met pijn in zijn benen (de achterkant van de linkeronderbeen en ook een gedeelte van zijn rechterbeen is nu opgezwollen, je kan de tentakels zien staan) liep hij naar de strandwacht, mama naast hem en ik erachter. Ook papa, die foto's aan het maken was van ons in de zee en het strand zelf, volgde snel. De spray werd erop gespoten en de pijn werd al iets minder, vervolgens moest hij zijn been insmeren met zand en daarna afwassen met zeewater. Mijn broertje ging dus in de branding zitten.
Het blijkt ook dat papa gisteren gestoken was door een kwal, maar die had er helemaal niets van gevoelt. Zo werd het toch nog een aparte dag strand.
We hadden niet echt veel zin nog om de zee in te gaan dus vroeger dan verwacht gingen we terug naar het huisje, daar werd de rest van de spullen in geladen nadat we hadden gedouched, de nieuw gekochte kwallenspray op max zn benen gspoten en toen vertrokken we richting Macon. Bij Savanaah nog eerst even gelunched bij de Ihop, als troost voor Max die daar al steeds eens wilde eten maar die we steeds op de verkeerde tijdstippen langs de snelweg hadden zien zitten.
Daarna gingen we opweg naar Macon, en hier zitten we nu op de kamer. We hebben net een film gekeken die op tv kwam en het hotel had gratis BBQ buiten dus we hebben daar iets van gegeten en verder houden we het bij chips, we eten al zo veel dat we niet echt heel veel trek meer hebben... we hadden geen zin meer om de kamer te verlaten en kijken allemaal uit naar een nacht zonder beessies :)
Morgen gaan we naar de Georgia Music Hall of Fame in Macon.
Nog een fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.
maandag 26 juli 2010
zondag 25 juli
Aangezien mama tijdens de reis van vandaag de hele blog al had bedacht, zal mama dicteren en ik typen:
Na een heerlijke relaxed dag aan het strand besloten we in Savannah wat te gaan eten. Ondanks dat de winkeltjes dichtwaren was het toch erg gezellig omdat we konden genieten van de livemuziek dat werd opgevoerd door een bandje bestaande uit drie zangeressen en twee gitaristen. Bij thuiskomst ging Ron zoals gewoonlijk zijn anti-kakkerlakrondje doen met het nieuwgekochte gif. In eerste instantie leek de kust veilig, maar terwijl in de woonkamer Max steeds meer last kreeg van zijn zere oor (teveel onderwater gezwommen) bleek er in de slaapkamer van ons een kakkerlak boven op de muur te zitten. Toen Ron hem met gif bespoot viel hij op Ron zijn kussen en schoot het beest vervolgens weg onder het bed. Dat was het moment waarop we besloten dat hoe lekker het strand ook was, we niet nog 3 slapeloze nachten wilden. Ik ben direct online een hotel gaan boeken en toen zijn we een hotel gaan boeken. We besloten om de laatste drie nachten in Macon door te brengen. De nacht hebben we in gepaste waakzaamheid doorgebracht. Oftewel, weinig slaap, alle lichten aan en constant spiedend om ons heen kijkend. Vervolgens, toen we onszelf er net van hadden overtuigd dat het gif nu zijn werk wel aan het doen was, kwam Bobbie de kamer binnen met de mededeling dat ze toen ze naar beneden kwam voor de aftersun, nog zo'n kakkerlak had zien zitten in de woonkamer. Tegen alle kakkerlak regels in (niet doodtrappen) was Ron het zo zat dat hij zijn volle maat 45 en 100 kilo op het beest liet neerkomen. Hoe jammer we het ook vinden om het eiland te verlaten, we zullen erg blij zijn als we met een gerust hart en alle lichten uit in een bed kunnen liggen. Morgen nog een dagje strand en dan rijden we einde van de middag naar Macon.
Na een heerlijke relaxed dag aan het strand besloten we in Savannah wat te gaan eten. Ondanks dat de winkeltjes dichtwaren was het toch erg gezellig omdat we konden genieten van de livemuziek dat werd opgevoerd door een bandje bestaande uit drie zangeressen en twee gitaristen. Bij thuiskomst ging Ron zoals gewoonlijk zijn anti-kakkerlakrondje doen met het nieuwgekochte gif. In eerste instantie leek de kust veilig, maar terwijl in de woonkamer Max steeds meer last kreeg van zijn zere oor (teveel onderwater gezwommen) bleek er in de slaapkamer van ons een kakkerlak boven op de muur te zitten. Toen Ron hem met gif bespoot viel hij op Ron zijn kussen en schoot het beest vervolgens weg onder het bed. Dat was het moment waarop we besloten dat hoe lekker het strand ook was, we niet nog 3 slapeloze nachten wilden. Ik ben direct online een hotel gaan boeken en toen zijn we een hotel gaan boeken. We besloten om de laatste drie nachten in Macon door te brengen. De nacht hebben we in gepaste waakzaamheid doorgebracht. Oftewel, weinig slaap, alle lichten aan en constant spiedend om ons heen kijkend. Vervolgens, toen we onszelf er net van hadden overtuigd dat het gif nu zijn werk wel aan het doen was, kwam Bobbie de kamer binnen met de mededeling dat ze toen ze naar beneden kwam voor de aftersun, nog zo'n kakkerlak had zien zitten in de woonkamer. Tegen alle kakkerlak regels in (niet doodtrappen) was Ron het zo zat dat hij zijn volle maat 45 en 100 kilo op het beest liet neerkomen. Hoe jammer we het ook vinden om het eiland te verlaten, we zullen erg blij zijn als we met een gerust hart en alle lichten uit in een bed kunnen liggen. Morgen nog een dagje strand en dan rijden we einde van de middag naar Macon.
zaterdag 24 juli 2010
zaterdag 24 juli
Vandaag waren we op tijd wakker zonder dat we onze wekker hadden gezet. Na een lekker ontbijtje met gekookte eieren, die iets te kort gekookt waren waardoor ze wel heel zacht waren, was het tijd om even de spullen af te wassen. Wat bleek? We hadden weer geen warm water! De man die het de vorige keer geregeld had was er snel bij waardoor we vroeg weg konden. Later, toen we op het punt stonden om weg te gaan, kwam er nog een man... deze bleek ook voor het warme water te komen. Alle werknemers hebben de sleutel van elk huisje, dus wij gingen gewoon weg terwijl deze man het probleem oploste. Max was alleen wel even bang dat als we terug kwamen, de spullen er opeens niet meer zouden zijn.
Vandaag hebben we Savannah bezocht. In de reisgids stond een leuke wandeling door de stad aangegeven, maar het was zo ontzettend warm dus mama besloot dat we de wandeling met de auto zouden bekijken. Nu vond ik het niet zo heel erg, want terwijl we erlangs reden zagen we dat het toch niet zo heel bijzonder was allemaal. Wel hebben we vandaag nog gelopen hoor, zo lui zijn we nou ook weer niet... we hebben langs de rivier gelopen, in deze straat waren allemaal leuke giftshops en een aantal terrasjes. We gingen middageten bij de Riverfront Restaurant, het eten was gewoon lekker... en wederom vond papa dat ik het beste gerecht had uitgekozen, dat doe ik toch wel weer goed zo :) xD
Na een aantal winkeltjes bezocht te hebben was het weer tijd om naar de auto te gaan. De tijd gaat deze laatste dagen erg snel, want we dachten dat we niet zo lang hadden rondgelopen, toch bleken we wel 3,5 uur in Savannah geweest te zijn. Langer dan we verwacht hadden dus.
Onderweg naar het huisje gingen we nog even langs een WalMart om boodschappen te doen, vervolgens was het weer tijd om in het huisje te gaan relaxen. Je zou denken dat we niet zo moe zijn, aangezien we niet zo gek veel doen... maar met dat warme weer valt het toch zwaar tegen, dan ben je al snel moe. Vanavond eten we doormamagemaakte taco's, en dan is het weer tijd om lekker te gaan slapen. Al vind ik persoonlijk dat dit bed niet zo heel lekker ligt.....
Nog een fijne dag allemaal in nederland.
De groetjes van ons viertjes
Vandaag hebben we Savannah bezocht. In de reisgids stond een leuke wandeling door de stad aangegeven, maar het was zo ontzettend warm dus mama besloot dat we de wandeling met de auto zouden bekijken. Nu vond ik het niet zo heel erg, want terwijl we erlangs reden zagen we dat het toch niet zo heel bijzonder was allemaal. Wel hebben we vandaag nog gelopen hoor, zo lui zijn we nou ook weer niet... we hebben langs de rivier gelopen, in deze straat waren allemaal leuke giftshops en een aantal terrasjes. We gingen middageten bij de Riverfront Restaurant, het eten was gewoon lekker... en wederom vond papa dat ik het beste gerecht had uitgekozen, dat doe ik toch wel weer goed zo :) xD
Na een aantal winkeltjes bezocht te hebben was het weer tijd om naar de auto te gaan. De tijd gaat deze laatste dagen erg snel, want we dachten dat we niet zo lang hadden rondgelopen, toch bleken we wel 3,5 uur in Savannah geweest te zijn. Langer dan we verwacht hadden dus.
Onderweg naar het huisje gingen we nog even langs een WalMart om boodschappen te doen, vervolgens was het weer tijd om in het huisje te gaan relaxen. Je zou denken dat we niet zo moe zijn, aangezien we niet zo gek veel doen... maar met dat warme weer valt het toch zwaar tegen, dan ben je al snel moe. Vanavond eten we doormamagemaakte taco's, en dan is het weer tijd om lekker te gaan slapen. Al vind ik persoonlijk dat dit bed niet zo heel lekker ligt.....
Nog een fijne dag allemaal in nederland.
De groetjes van ons viertjes
vrijdag 23 juli 2010
vrijdag 23 juli
Vanochtend konden we weer lekker uitslapen. Dat had ik ook wel nodig na een nacht met twee verschillende nachtmerries en dus wakkerworden om kwart over 5.
We gingen ontbijten en deden vervolgens onze badkleding aan, het was tijd voor een stranddag.
We hadden onze stoeltjes op het strand gezet en gingen vervolgens in de zee zwemmen, mijn broertje had een band gekocht, zodat hij over de golven kon drijven. Nadat hij een uurtje in de band had gelegen, mocht ik van hem erin. Ik die band in, bleef aan de zijkant mijn broekje achter de band hangen, stuk was het broekje :O En toen?
Ik hield mn broekje vast zodat hij niet losschoot en liep naar mijn ouders. Mijn vader had allang aan de manier van lopen gezien wat er aan de hand was. Mijn moeder kwam met het goede idee om het handvat van het plastic tasje af te scheuren en zo de zijkant even vast te maken. Ik deed mijn jurkje over mijn bikini aan en ging naar een van de surfshops om een nieuwe bikini te kopen. Vervolgens ging de stranddag gewoon door zoals gepland.
Na een aantal uur op het strand te zijn geweest, en we allemaal eigenlijk best wel verbrand waren, was het maar tijd om weer naar het huisje te gaan. Hier zitten we nu een beetje uit te rusten, Max voelt zich niet zo lekker, hij heeft misschien iets te lang in de zon gezeten.
Zometeen gaan we uit eten, maar wel makkelijk... we hebben allemaal niet zo'n honger.
Nog een fijne dag allemaal!
De groetjes van ons vieren
We gingen ontbijten en deden vervolgens onze badkleding aan, het was tijd voor een stranddag.
We hadden onze stoeltjes op het strand gezet en gingen vervolgens in de zee zwemmen, mijn broertje had een band gekocht, zodat hij over de golven kon drijven. Nadat hij een uurtje in de band had gelegen, mocht ik van hem erin. Ik die band in, bleef aan de zijkant mijn broekje achter de band hangen, stuk was het broekje :O En toen?
Ik hield mn broekje vast zodat hij niet losschoot en liep naar mijn ouders. Mijn vader had allang aan de manier van lopen gezien wat er aan de hand was. Mijn moeder kwam met het goede idee om het handvat van het plastic tasje af te scheuren en zo de zijkant even vast te maken. Ik deed mijn jurkje over mijn bikini aan en ging naar een van de surfshops om een nieuwe bikini te kopen. Vervolgens ging de stranddag gewoon door zoals gepland.
Na een aantal uur op het strand te zijn geweest, en we allemaal eigenlijk best wel verbrand waren, was het maar tijd om weer naar het huisje te gaan. Hier zitten we nu een beetje uit te rusten, Max voelt zich niet zo lekker, hij heeft misschien iets te lang in de zon gezeten.
Zometeen gaan we uit eten, maar wel makkelijk... we hebben allemaal niet zo'n honger.
Nog een fijne dag allemaal!
De groetjes van ons vieren
donderdag 22 juli 2010
donderdag 22 juli
Vanochtend konden we eindelijk een keer uitslapen. Mijn broertje en ik lagen samen boven op een kamer, allebei een apart bed. Er staat geen wekker bij ons in de kamer, dus ik heb geen idee hoe laat het was toen ik voor het eerst wakker werd.
De planning voor vandaag leek simpel, allemaal douchen, naar het strand, terug voor lunch en dan in het huisje even uitrusten. Toen papa wilde gaan douchen, bleek dat we geen warm water hadden. Het duurde dus drie uur voordat we eindelijk wel weer warm water hadden, er moest een man van de vacation rentals bijkomen om te kijken, en ook deze kon het eerst niet vinden. Na een aantal uur hadden we dus eindelijk warm water en kon de dag beginnen... hierdoor lagen we wel op het heetst van de dag op het strand. Het zeewater was heerlijk qua temperatuur. "Theewater" zoals mijn vader het noemde. Het zand was erg warm, en op de weg terug naar het huisje heb ik volgens mij mijn voeten verbrand aan het zand :P Zo voelde het in ieder geval wel. We dachten dat we niet zo lang op het strand gezeten hadden, een kwartiertje ofzoiets, toen we daarna op de klok keken bleken er alweer twee uur verstreken te zijn! De tijd gaat snel zo op het strand.
Daarna hebben we hier in het huisje geluncht. Gewoon simpel soep met brood. Nu doen papa en mama een middagdutje en kijkt Max tv. Het is me eindelijk gelukt om het signaal op te pikken, en ik doe dus nu even snel de blog, voordat mijn internet weer wegvalt. Vanavond gaan we ergens uit eten, maar eerst gaan we nog wat surfshops bekijken. Max wilt namelijk heel graag zo'n band voor in het water. Nog een fijne dag allemaal.
Geen idee wanneer er weer iets staat,
we zullen zien ;)
De groetjes van ons viertjes.
De planning voor vandaag leek simpel, allemaal douchen, naar het strand, terug voor lunch en dan in het huisje even uitrusten. Toen papa wilde gaan douchen, bleek dat we geen warm water hadden. Het duurde dus drie uur voordat we eindelijk wel weer warm water hadden, er moest een man van de vacation rentals bijkomen om te kijken, en ook deze kon het eerst niet vinden. Na een aantal uur hadden we dus eindelijk warm water en kon de dag beginnen... hierdoor lagen we wel op het heetst van de dag op het strand. Het zeewater was heerlijk qua temperatuur. "Theewater" zoals mijn vader het noemde. Het zand was erg warm, en op de weg terug naar het huisje heb ik volgens mij mijn voeten verbrand aan het zand :P Zo voelde het in ieder geval wel. We dachten dat we niet zo lang op het strand gezeten hadden, een kwartiertje ofzoiets, toen we daarna op de klok keken bleken er alweer twee uur verstreken te zijn! De tijd gaat snel zo op het strand.
Daarna hebben we hier in het huisje geluncht. Gewoon simpel soep met brood. Nu doen papa en mama een middagdutje en kijkt Max tv. Het is me eindelijk gelukt om het signaal op te pikken, en ik doe dus nu even snel de blog, voordat mijn internet weer wegvalt. Vanavond gaan we ergens uit eten, maar eerst gaan we nog wat surfshops bekijken. Max wilt namelijk heel graag zo'n band voor in het water. Nog een fijne dag allemaal.
Geen idee wanneer er weer iets staat,
we zullen zien ;)
De groetjes van ons viertjes.
woensdag 21 juli
Vanochtend weer vroeg gewekt door de wake-up call. Het was vandaag de dag van de swamptour. Na helemaal volgespoten te zijn met anti-insectenspray (serieus, ik mocht mijn kleding daarna pas aandoen, eerst heel mn lichaam onderspuiten) was het tijd om op pad te gaan.
Gelijk bij het parkeren zagen we al een alligator in het water liggen, we gingen naar binnen en bestelde een kaartje. Voordat we de swamptour gingen doen, konden we zien hoe de beren gevoed werden (ze hadden een ruimte waar 4 beren vrij rondliepen). We hadden natuurlijk geen beer in het wild gezien, maar het was wel heel erg leuk om ze dan toch nog zo te zien. Als je die beesten zo ziet zitten, lijken ze helemaal niet gevaarlijk... eerder knuffelbaar. Nadat we de beren bekeken hadden en een beetje probeerde te wennen aan al het gezoem om ons heen, was het tijd om op het bootje te stappen en de swamptour te doen. Dit duurde een uurtje. Mijn moeder en ik hadden verwacht dat dit veel te lang zou zijn, maar het ging naar ons gevoel zo snel. Ook tijdens de swamptour zagen we een alligator, en aan het einde van de trip zagen we ook een jong alligatortje (wat een raar woord :P). ik had heel de tijd een tasje schuin omhangen, en doordat het tegen mijn shirt aanleunde en het shirt vervolgens tegen mijn lijf.. was heel de insectenspray in mijn shirt gaan staan, je zag een streep zitten onder de riem van het tasje. Aangezien ik dit geen leuk gezicht vond, wilde ik een ander shirt kopen, maar deze waren allemaal veel te duur. Vervolgens kwam papa met een voorstel: "Trek mijn schone shirt dan aan." Dus ik heb daarna de hele dag in het shirt van papa gelopen.
We zitten nu in het huisje, en omdat de internetverbinding hier heel slecht is zal de blog niet elke dag bijgehouden worden. Dit houdt niet in dat het niet goed gaat hier, wij genieten gewoon van de zon, de zee en het strand :D Hopelijk worden we dan ook nog een beetje bruin deze vakantie! :P
Nog een fijne week allemaal,
en ik heb geen idee wanneer de volgende dagen erop zullen staan.
De groetjes van ons allemaal.
Gelijk bij het parkeren zagen we al een alligator in het water liggen, we gingen naar binnen en bestelde een kaartje. Voordat we de swamptour gingen doen, konden we zien hoe de beren gevoed werden (ze hadden een ruimte waar 4 beren vrij rondliepen). We hadden natuurlijk geen beer in het wild gezien, maar het was wel heel erg leuk om ze dan toch nog zo te zien. Als je die beesten zo ziet zitten, lijken ze helemaal niet gevaarlijk... eerder knuffelbaar. Nadat we de beren bekeken hadden en een beetje probeerde te wennen aan al het gezoem om ons heen, was het tijd om op het bootje te stappen en de swamptour te doen. Dit duurde een uurtje. Mijn moeder en ik hadden verwacht dat dit veel te lang zou zijn, maar het ging naar ons gevoel zo snel. Ook tijdens de swamptour zagen we een alligator, en aan het einde van de trip zagen we ook een jong alligatortje (wat een raar woord :P). ik had heel de tijd een tasje schuin omhangen, en doordat het tegen mijn shirt aanleunde en het shirt vervolgens tegen mijn lijf.. was heel de insectenspray in mijn shirt gaan staan, je zag een streep zitten onder de riem van het tasje. Aangezien ik dit geen leuk gezicht vond, wilde ik een ander shirt kopen, maar deze waren allemaal veel te duur. Vervolgens kwam papa met een voorstel: "Trek mijn schone shirt dan aan." Dus ik heb daarna de hele dag in het shirt van papa gelopen.
We zitten nu in het huisje, en omdat de internetverbinding hier heel slecht is zal de blog niet elke dag bijgehouden worden. Dit houdt niet in dat het niet goed gaat hier, wij genieten gewoon van de zon, de zee en het strand :D Hopelijk worden we dan ook nog een beetje bruin deze vakantie! :P
Nog een fijne week allemaal,
en ik heb geen idee wanneer de volgende dagen erop zullen staan.
De groetjes van ons allemaal.
dinsdag 20 juli 2010
dinsdag 20 juli
Vanochtend waren we al voor de wekker wakker. Ik moest van mijn moeder de wekker om 8 uur zetten, maar papa was al om 7 uur klaar wakker en ging dus alvast douchen. Ook wij werden voor 8 uur wakker (ik 7:55, maar ach. Het is voor achten). Na het aankleden en een donut als ontbijt was het tijd om naar Providence Canyon te rijden. Dit was gelukkig maar 30 minuutjes rijden.
Bij de Providence Canyon kwamen we voor het eerst pas andere Nederlanders tegen. Of all places, we zijn in allerlei bekende steden geweest, geen Nederlanders. We komen ergens afgelegen bij een of andere canyon, en ja hoor... nederlanders. Ik vond het wel apart. Mama en ik waren de enige die hen tegen kwamen. Papa en Max gingen de trail lopen, ik besloot om met mama mee terug te gaan en in de auto te wachten. Het was wel grappig, want ik had van papa de sleutel gekregen en startte de auto voor de airco, ook ging ik naast mama (achter het stuur dus) zitten. Je zag die Nederlanders echt denken: "zij bestuurt de auto? :"
Na een uur lang gewacht te hebben, een beetje lol hebben getrapt en grappige filmpjes gemaakt te hebben (twee filmpjes, maar volgens mij zijn ze echt heel vaag :P) begonnen we ons toch wel een beetje zorgen te maken, waar bleven ze nou?? Papa had mijn mobiel overgenomen voordat we terug liepen omdat hij zijn eigen mobiel vergeten was. Na 2 uur waren Max en papa eindelijk terug. Ze waren een beetje omgelopen en ook Max was tijdens het lopen ongerust geworden. Hij was al bang dat hij ons nooit meer terug zou zien, arme jongen :(
Gelukkig waren papa en Max er, na ook een aantal keer geprobeerd te hebben ze te bereiken via de mobiel. Wat bleek dus, ze hadden helemaal geen bereik... schiet ook niet echt op. Toen papa en Max een beetje op adem gekomen waren, was het tijd om weer 4 uur lang te gaan rijden naar het volgend adres: Waycross. We hebben een tijdje in de kamer gehangen en zijn daarna wezen eten bij Applebee's. Dit was weer erg lekker :)
Zometeen is het weer tijd om te gaan slapen want mama heeft al een wake-up call geregeld voor morgenochtend.
Een fijne dag allemaal daar in Nederland (hmm, die eindzin moet ik maar eens gaan veranderen, wordt zo eentonig anders).
En de groeten van ons vier!
Bij de Providence Canyon kwamen we voor het eerst pas andere Nederlanders tegen. Of all places, we zijn in allerlei bekende steden geweest, geen Nederlanders. We komen ergens afgelegen bij een of andere canyon, en ja hoor... nederlanders. Ik vond het wel apart. Mama en ik waren de enige die hen tegen kwamen. Papa en Max gingen de trail lopen, ik besloot om met mama mee terug te gaan en in de auto te wachten. Het was wel grappig, want ik had van papa de sleutel gekregen en startte de auto voor de airco, ook ging ik naast mama (achter het stuur dus) zitten. Je zag die Nederlanders echt denken: "zij bestuurt de auto? :"
Na een uur lang gewacht te hebben, een beetje lol hebben getrapt en grappige filmpjes gemaakt te hebben (twee filmpjes, maar volgens mij zijn ze echt heel vaag :P) begonnen we ons toch wel een beetje zorgen te maken, waar bleven ze nou?? Papa had mijn mobiel overgenomen voordat we terug liepen omdat hij zijn eigen mobiel vergeten was. Na 2 uur waren Max en papa eindelijk terug. Ze waren een beetje omgelopen en ook Max was tijdens het lopen ongerust geworden. Hij was al bang dat hij ons nooit meer terug zou zien, arme jongen :(
Gelukkig waren papa en Max er, na ook een aantal keer geprobeerd te hebben ze te bereiken via de mobiel. Wat bleek dus, ze hadden helemaal geen bereik... schiet ook niet echt op. Toen papa en Max een beetje op adem gekomen waren, was het tijd om weer 4 uur lang te gaan rijden naar het volgend adres: Waycross. We hebben een tijdje in de kamer gehangen en zijn daarna wezen eten bij Applebee's. Dit was weer erg lekker :)
Zometeen is het weer tijd om te gaan slapen want mama heeft al een wake-up call geregeld voor morgenochtend.
Een fijne dag allemaal daar in Nederland (hmm, die eindzin moet ik maar eens gaan veranderen, wordt zo eentonig anders).
En de groeten van ons vier!
maandag 19 juli 2010
maandag 19 juli
Ja, over vandaag is er niet zoveel te vertellen...
Max voelde zich vannacht echt niet lekker, dus om 4 uur zaten we allemaal wakker in bed omdat Max heen en weer naar het toilet liep en terug, maar er gebeurde heel de avond niets. Daarna, om ongeveer 7 uur, werden we allemaal weer wakker en was het tijd om even snel te ontbijten.
We waren van plan om deze ochtend de begraafplaats te bekijken... was hij weer dicht. We hebben geen idee waarom, maar deze bekende begraafplaats hebben wij dus niet kunnen bekijken (nou vind ik dat niet zo heel erg want ik krijg altijd een beetje de kriebels van begraafplaatsen...) .
Daarna was het tijd voor de hele lange reis, en waar komt mama vandaag opeens achter,.. we hebben radio via de satteliet (sirius) dus dat werd een reis van 6 en een half uur luisteren naar Elvis... . Slapen in de auto is altijd handig als je moe bent, maar ik kon maar niet in slaap komen, dus heb heel de reis maar een beetje naar buiten zitten staren. Mijn broertje daarentegen heeft bijna heel de reis geslapen.
Hoewel het een lange reis was ging het achteraf best vlot. Hahaha dat komt volgens m'n moeder natuurlijk door de elvis muziek :)
Morgen gaan we Providence Canyon bekijken, ook wel genoemd Little Grand Canyon...en dan verder reizen naar Waycross om de dag daarna allligators te gaan spotten in het Okefenokee Swamp..
Weltrusten allemaal in Nederland, aangezien het bij jullie nu 0:35 is..
Wij gaan zo wat eten, en ook wij gaan daarna vroeg naar bed.
De groetjes van ons viertjes!
Max voelde zich vannacht echt niet lekker, dus om 4 uur zaten we allemaal wakker in bed omdat Max heen en weer naar het toilet liep en terug, maar er gebeurde heel de avond niets. Daarna, om ongeveer 7 uur, werden we allemaal weer wakker en was het tijd om even snel te ontbijten.
We waren van plan om deze ochtend de begraafplaats te bekijken... was hij weer dicht. We hebben geen idee waarom, maar deze bekende begraafplaats hebben wij dus niet kunnen bekijken (nou vind ik dat niet zo heel erg want ik krijg altijd een beetje de kriebels van begraafplaatsen...) .
Daarna was het tijd voor de hele lange reis, en waar komt mama vandaag opeens achter,.. we hebben radio via de satteliet (sirius) dus dat werd een reis van 6 en een half uur luisteren naar Elvis... . Slapen in de auto is altijd handig als je moe bent, maar ik kon maar niet in slaap komen, dus heb heel de reis maar een beetje naar buiten zitten staren. Mijn broertje daarentegen heeft bijna heel de reis geslapen.
Hoewel het een lange reis was ging het achteraf best vlot. Hahaha dat komt volgens m'n moeder natuurlijk door de elvis muziek :)
Morgen gaan we Providence Canyon bekijken, ook wel genoemd Little Grand Canyon...en dan verder reizen naar Waycross om de dag daarna allligators te gaan spotten in het Okefenokee Swamp..
Weltrusten allemaal in Nederland, aangezien het bij jullie nu 0:35 is..
Wij gaan zo wat eten, en ook wij gaan daarna vroeg naar bed.
De groetjes van ons viertjes!
zondag 18 juli 2010
zondag 18 juli - Wat te doen zo deze avond?
Jullie zullen nu vast allemaal denken: "Why the hack is he standing on the toilet? And why is there even a toilet on the picture?!" Of misschien denken jullie het gewoon in het Nederlands :P Het punt is, het gaat om het toiletje, met de nadruk op TJE. Het toilet is zo minuscuul, dat wij hier ons echt afvragen.. hoe kunnen die dikke (niet beledigend bedoelt, maar ze zijn gewoon onwijs ...) Amerikanen op zo'n KLEIN toiletje hun behoefte doen. Nu hou ik me daar natuurlijk niet zo mee bezig. Blijkt dat het toch wel een vraag is die mijn vader en moeder zich elke keer afvragen na een bezoek aan het toilet. Hmm, beetje vreemd...
En ik? Ik hou netjes de blog bij, een dagelijks dingetje dat ik ook gewoon elke avond doe, hoe moe ik ook ben.
Ja, lekker hoor. Daar zou ik ook geen moeite mee hebben ^^
Hmm.... verslaafd?? Staat er een keer een publieke computer, kan niemand er meer achter omdat Max hem heeft ingepikt.
Ja, die heeft overduidelijk zijn stoel gevonden hoor! En dan is het tijd om zijn boek te gaan lezen :P
Nou, hier dus een duidelijk beeld van wat er zo 's avonds gebeurt als we niets meer te doen hebben. Ook laten we je zien waar we mee zitten, de vraag van deze vakantie. Tjaa... je moet toch iets op deze blog zetten als je geen foto's hebt gemaakt omdat je eigenlijk niets gedaan hebt....
zondag 18 juli
Mama dicteert: "Gisteren dus wezen eten bij de Voodoo Bbq, het eten was prima maar helaas werd het geserveerd op plastic bordjes en schaaltjes waardoor het een beetje aanvoelde alsof we bij de snackbar zaten. Wij hebben daar niet zoveel problemen mee maar Ron vindt het helemaal niks, omdat het eten ook naar Amerikaanse begrippen razendsnel geserveerd werd en we het zonde vonden om al zo vroeg op de hotelkamer te gaan zitten besloten we de streetcar te nemen naar Downtown New Orleans. Wederom liepen we Bourbon Street in, Max keek me aan, zuchtte diep en rolde met zijn ogen. 'Niet weer hè mam...' het moest even tot me doordringen voordat ik begreep dat hij het over de vele seksshops en rossigebuurt achtigen taferelen had. Ik pakte zijn hand vast en zei: 'kijk maar recht voor je uit, ik zeg het wel als het weer veilig is.' Gelukkig is alleen het eerste stukje Bourbon Street nog steeds net een rosse buurt, met dit verschil dat tussen de vele seksclubs ook caféetjes zitten waar leuke livemuziek vandaan komt. Helaas voor ons geldt hier overal de Las Vegas mentaliteit. Op straat mogen de kinderen alles zien (ALLES!) maar onder de 21 kom je na zes uur geen club, café of zelfs restaurant binnen. We slenteren Bourbon Street op en neer, blijven af en toe stil staan om naar een tapdanser te kijken of naar live muziek te luisteren en genieten van de sfeer. Na ongeveer een uurtje gaan we weer richting hotel met de streetcar, die wederom helemaal vol zit.
Na een redelijke nachtrust en een heel karig ontbijt, beginnen we langzaam aan de dag. Bij het wakkerworden blijkt dat het regent en we zijn dan ook erg blij dat we gisteren al zoveel hebben gezien van New Orleans. Vandaag staan op het programma de begraafplaats La Fayette en de gratis ferry over de Mississippi. Helaas blijkt de begraafplaats op zondag gesloten en is het zo ontzettend benauwd tijdens het wachten op de ferry dat we dat ook voor gezien laten. Mede omdat meerdere mensen rechtsomkeer maken en we de indruk krijgen dat de ferry buiten dienst is. Omdat we inmiddels hard toe zijn aan iets te drinken besluiten we op het eerste de beste terras neer te ploffen, met de mededeling dat we echt alleen komen om iets te drinken (Yeah, right...). Uiteraard krijgen we toch een kaart in onze handen gedrukt en op het moment dat we zien dat ze Char-grilled Cayun Buttered Oysters (houtskoolgegrilde, cayun beboterde oesters) op de kaart hebben staan, besluiten we om daar toch een dozijn van te nemen. Op de achtergrond speelt inmiddels een live bandje en de oesters zijn zo lekker dat ze naar meer smaken. Uiteindelijk zitten we een aantal uur op het terras, te genieten van 3 dozijn oesters en een pond gekookte garnalen. Heerlijk! Zo lekker hebben we nog nergens gegeten. Zo wordt een dag die even tegen leek te zitten een dag die we zullen gaan herinneren als: "De dag van het heerlijke eten." want na deze overdadige lunch bekijken we nog een stukje New Orleans met de auto, ook hier net als in Natchez staat de ene straat vol met nog mooiere huizen dan de andere en dan gaan we vervolgens terug naar de hotelkamer waar we even ieder op onze eigen manier relaxen terwijl het buiten weer regent. 's Avonds volgt wederom een culinair hoogtepunt, we kunnen wel stellen dat dit de eetdag is van de vakantie. Gesponsord door: Pa van Vliet."
Nog even over gisteren avond, want iedereen beleeft natuurlijk de dag op een andere manier. Toen we net gegeten hadden en max en ik al naar buiten liepen terwijl mama en papa nog binnen waren... liep er opeens een boom tegen mij op! Hmm, of zal het andersom zijn geweest? Max en ik waren diep in gesprek toen er opeens een boom voor me bleek te staan. Daarna liepen we lachend verder en was het vervolgens tijd om te gaan slapen.
Deze dag was niet zo heel bijzonder, na een wat betere nachtrust dan de vorigen was het wel heerlijk om ook nog eens de kans te hebben om uit te slapen. Max voelde zich vandaag niet zo lekker, en dat kregen we dan ook allemaal wel flink te horen. Minuut na minuut kwam er weer een 'Ik voel me niet zo goed' voorbij :P Maar toen we 's middags aan de lunch begonnen, was daar niets meer van te merken. Hij werkte zo een tiental garnalen naar binnen...
Van mezelf had ik niet verwacht dat ik oesters zou lusten, maar de smaak viel me alles mee. Ook tijdens het avondeten ging het weer lekker.. terwijl we van gespreksonderwerpen veranderden, en ik met de een niet even blij was als met de andere, kreeg ik ook nog eens een hand in mijn oog :P Hmm, blijkbaar moet je mijn moeder niet uitlokken als ze een wijntje opheeft... want dan krijg je een klap tegen je oog aan. Het deed eigenlijk best wel pijn in het begin, maar we konden er allemaal wel om lachen. Nu is het weer tijd om te gaan slapen, want morgen hebben we een lange reis van 6,5 uur... te lang als je het mij vraagt. Eerst gaan we dan nog even langs de La Fayette begraafplaats, omdat hij morgenochtend wel open is.. daarna is het tijd voor de lange reis. Dat wordt weer slapen...
Jullie nog een fijne dag allemaal!
en de groetjes van ons viertjes.
xx Bobbie
Na een redelijke nachtrust en een heel karig ontbijt, beginnen we langzaam aan de dag. Bij het wakkerworden blijkt dat het regent en we zijn dan ook erg blij dat we gisteren al zoveel hebben gezien van New Orleans. Vandaag staan op het programma de begraafplaats La Fayette en de gratis ferry over de Mississippi. Helaas blijkt de begraafplaats op zondag gesloten en is het zo ontzettend benauwd tijdens het wachten op de ferry dat we dat ook voor gezien laten. Mede omdat meerdere mensen rechtsomkeer maken en we de indruk krijgen dat de ferry buiten dienst is. Omdat we inmiddels hard toe zijn aan iets te drinken besluiten we op het eerste de beste terras neer te ploffen, met de mededeling dat we echt alleen komen om iets te drinken (Yeah, right...). Uiteraard krijgen we toch een kaart in onze handen gedrukt en op het moment dat we zien dat ze Char-grilled Cayun Buttered Oysters (houtskoolgegrilde, cayun beboterde oesters) op de kaart hebben staan, besluiten we om daar toch een dozijn van te nemen. Op de achtergrond speelt inmiddels een live bandje en de oesters zijn zo lekker dat ze naar meer smaken. Uiteindelijk zitten we een aantal uur op het terras, te genieten van 3 dozijn oesters en een pond gekookte garnalen. Heerlijk! Zo lekker hebben we nog nergens gegeten. Zo wordt een dag die even tegen leek te zitten een dag die we zullen gaan herinneren als: "De dag van het heerlijke eten." want na deze overdadige lunch bekijken we nog een stukje New Orleans met de auto, ook hier net als in Natchez staat de ene straat vol met nog mooiere huizen dan de andere en dan gaan we vervolgens terug naar de hotelkamer waar we even ieder op onze eigen manier relaxen terwijl het buiten weer regent. 's Avonds volgt wederom een culinair hoogtepunt, we kunnen wel stellen dat dit de eetdag is van de vakantie. Gesponsord door: Pa van Vliet."
Nog even over gisteren avond, want iedereen beleeft natuurlijk de dag op een andere manier. Toen we net gegeten hadden en max en ik al naar buiten liepen terwijl mama en papa nog binnen waren... liep er opeens een boom tegen mij op! Hmm, of zal het andersom zijn geweest? Max en ik waren diep in gesprek toen er opeens een boom voor me bleek te staan. Daarna liepen we lachend verder en was het vervolgens tijd om te gaan slapen.
Deze dag was niet zo heel bijzonder, na een wat betere nachtrust dan de vorigen was het wel heerlijk om ook nog eens de kans te hebben om uit te slapen. Max voelde zich vandaag niet zo lekker, en dat kregen we dan ook allemaal wel flink te horen. Minuut na minuut kwam er weer een 'Ik voel me niet zo goed' voorbij :P Maar toen we 's middags aan de lunch begonnen, was daar niets meer van te merken. Hij werkte zo een tiental garnalen naar binnen...
Van mezelf had ik niet verwacht dat ik oesters zou lusten, maar de smaak viel me alles mee. Ook tijdens het avondeten ging het weer lekker.. terwijl we van gespreksonderwerpen veranderden, en ik met de een niet even blij was als met de andere, kreeg ik ook nog eens een hand in mijn oog :P Hmm, blijkbaar moet je mijn moeder niet uitlokken als ze een wijntje opheeft... want dan krijg je een klap tegen je oog aan. Het deed eigenlijk best wel pijn in het begin, maar we konden er allemaal wel om lachen. Nu is het weer tijd om te gaan slapen, want morgen hebben we een lange reis van 6,5 uur... te lang als je het mij vraagt. Eerst gaan we dan nog even langs de La Fayette begraafplaats, omdat hij morgenochtend wel open is.. daarna is het tijd voor de lange reis. Dat wordt weer slapen...
Jullie nog een fijne dag allemaal!
en de groetjes van ons viertjes.
xx Bobbie
zaterdag 17 juli 2010
zaterdag 17 juli
Vanochtend wederom vroeg opgestaan omdat we weer optijd aan de ontbijttafel moesten zitten. We waren de eerste dit keer. Als tweede volgde een Frans stel, en later nog een Amerikaanse man die bezig was met opgravingen in de buurt van Natchez. Het ontbijt was weer hetzelfde als gisteren, daarna nog even geklets en vervolgens was het weer tijd om te gaan rijden.
Het was een 3 uur lange rit naar New Orleans, waarvan Max weinig van mee heeft gekregen, hij lag vooral te slapen, ook ik lag bijna heel de rit te slapen. Je slaaptekort moet je toch ergens op de dag inhalen...
Toen we bij het hotel aangekomen waren, we reden er eerst voorbij omdat het niet zo groot is en dus niet zo opvalt, leek het er eerst nog op alsof we niet goed gereserveerd hadden en hier niet konden overnachten. Later bleek dat het stond op de naam Vliet in plaats van van Vliet... gelukkig maar, we kunnen hier toch nog overnachten.
De kamer is niet groot, maar dit is niet erg want we zullen er alleen maar in slapen, net zoals vandaag. We hebben heel de dag door de stad gelopen, over de French Market. Dit was erg leuk om te zien. Het was alleen wel jammer dat er een of andere bijeenkomst was, er liepen 2500 leerlingen van verschillende scholen verspreid over heel Amerika vandaag in de stad. Het was dus behoorlijk druk overal... en dan de warmte erbij maakte alles een beetje benauwd. Er lopen ook allemaal paarden die koetsen voorttrekken door de stad, daarom hangt er op sommige plekken een paardenlucht waar je niet altijd even blij van wordt... voorderest was het een erg gezellige, levendige stad. Morgen gaan we naar de andere kant, dan gaan we daar allemaal dingen bekijken.
Nu is het tijd om naar het restaurant naast ons hotel te gaan, Voodoo Bbq. Deze stad is namelijk ook bekend om zijn voodoo-poppetjes. Waarvan mama er gelijk 6 van heeft gekocht. Een voor mij, een voor Max en de rest als souvenir :P Die poppetjes zien er best wel apart uit, maar ach... aangezien het typisch iets voor New Orleans is, vind ik toch wel dat je er eentje moet meenemen.
Nou, dit was het weer voor vandaag... en een fijne dag iedereen daar in Nederland!
xx Bobbie,
en de groetjes van de rest.
Het was een 3 uur lange rit naar New Orleans, waarvan Max weinig van mee heeft gekregen, hij lag vooral te slapen, ook ik lag bijna heel de rit te slapen. Je slaaptekort moet je toch ergens op de dag inhalen...
Toen we bij het hotel aangekomen waren, we reden er eerst voorbij omdat het niet zo groot is en dus niet zo opvalt, leek het er eerst nog op alsof we niet goed gereserveerd hadden en hier niet konden overnachten. Later bleek dat het stond op de naam Vliet in plaats van van Vliet... gelukkig maar, we kunnen hier toch nog overnachten.
De kamer is niet groot, maar dit is niet erg want we zullen er alleen maar in slapen, net zoals vandaag. We hebben heel de dag door de stad gelopen, over de French Market. Dit was erg leuk om te zien. Het was alleen wel jammer dat er een of andere bijeenkomst was, er liepen 2500 leerlingen van verschillende scholen verspreid over heel Amerika vandaag in de stad. Het was dus behoorlijk druk overal... en dan de warmte erbij maakte alles een beetje benauwd. Er lopen ook allemaal paarden die koetsen voorttrekken door de stad, daarom hangt er op sommige plekken een paardenlucht waar je niet altijd even blij van wordt... voorderest was het een erg gezellige, levendige stad. Morgen gaan we naar de andere kant, dan gaan we daar allemaal dingen bekijken.
Nu is het tijd om naar het restaurant naast ons hotel te gaan, Voodoo Bbq. Deze stad is namelijk ook bekend om zijn voodoo-poppetjes. Waarvan mama er gelijk 6 van heeft gekocht. Een voor mij, een voor Max en de rest als souvenir :P Die poppetjes zien er best wel apart uit, maar ach... aangezien het typisch iets voor New Orleans is, vind ik toch wel dat je er eentje moet meenemen.
Nou, dit was het weer voor vandaag... en een fijne dag iedereen daar in Nederland!
xx Bobbie,
en de groetjes van de rest.
vrijdag 16 juli 2010
vrijdag 16 juli - foto's
Het zijn een aantal foto's van de Kudzu en de huizen die we zagen, ook zit er 1 foto tussen van de Mississippi, voorderest was er niet zo veel te fotograferen en dus hebben we niet zo veel foto's.
vrijdag 16 juli
Mama: "Warm... heel warm! Heet... heel heet. Vochtig.... heeeeeel vochtig. Beestjes, heel veel beestjes. Vooral op Bobbie's gezicht... het is maar goed dat we niet al te veel gepland hebben voor vandaag. Voor het eerst hebben we last van beestjes, om het huisje vliegt het een en ander wat we liever niet binnen hebben en midden in de nacht wordt Bobbie wakker van iets dat over haar gezicht kruipt. Gelukkig hebben we gif gekocht, want Ron ziet hetzelfde soort beest op het plafond zitten buiten bereik. Met zijn ogen dicht richt hij de spuit op het beest, vuurt en na een paar seconde plettert het beest ter aarde. 1-0 voor van Vliet, er zullen er velen volgen. Wat erg leuk is aan dit adres is dat het een Bed & Breakfast is, om half 9 worden we verwacht aan de ontbijttafel, waar al twee mensen zitten en later nog een deens gezin aanschuift. Het ontbijt is erg uitgebreid met vers fruit, scrambled eggs, bacon & sausages, biscuits and gravy en pancakes. Verder is het voor het eerst in de vakantie dat de koffie die geschonken wordt lekker is. Na het ontbijt beginnen we aan onze dag."
Een tinteling die van mijn wang verschoof naar mijn neus, in een reflex sloeg ik naar de plek van de tinteling en voelde dat ik iets raakte. Ik was gelijk klaarwakker. Terwijl ik nog aandachtig luisterde of ik iets hoorde, een gezoem ergens achterin de kamer, liep ik richting mijn vader om deze wakker te maken. Gelukkig was hij gelijk wakker en kwam hij me achterna gelopen. Mijn broertje sliep gewoon verder terwijl papa en ik, met het licht aan, op zoek gingen naar het beestje dat over mijn gezicht liep. Niks, er was niets te vinden. Aangezien ik zowel Papa en Mama wakker gemaakt had toen ik de kamer in kwam lopen, hielden ze even een plaspauze en wilden daarna weer naar bed gaan. Ik lag alweer, maar niet op mijn gemak. Ik wist honderd procent zeker dat er ergens in mijn kamer er een beestje rondliep/vloog. Ik stapte weer uit mijn bed en vroeg of papa toch niet nog even kwam kijken. Toen ik weer mijn kamer in liep zag ik hem op de kastdeur zitten, en dat terwijl het donker was! Ik liep op de deur af en het beest vloog ervandoor, de kamer uit en de badkamer in. Mama ging snel de badkamer uit en papa sloot zichzelf op in de badkamer om het beest te vangen. Na een aantal seconden hoorden mama en ik dat de wc werd doorgespoeld, het beestje was niet meer. Ik ging weer proberen te slapen en hoorde dat er ook in mama's kamer zo'n soortgelijk beestje zat. Daarna hadden we 's nachts niets meer gezien.
Ontbijt, de wekker was gezet om 7 uur zodat we rustig aan konden doen en optijd zouden zijn voor het ontbijt. Toen we daar aan kwamen zaten er al twee mensen, een man en een vrouw. Het was apart om zomaar bij vreemde mensen aan tafel te gaan zitten, maar toch ook wel leuk aangezien ze heel vriendelijk zijn hier en ook altijd erg nieuwsgierig. De standaardvraag van de vakantie is dan ook: "Where are you from?" (waar kom je vandaan?). De vrouw gaf amerikaanse geschiedenisles in Frankrijk, de man woonde ergens hier in Amerika. Even later kwam er ook een gezin uit Denemarken, eerst alleen de man en vrouw. De vrouw kwam naast me zitten en begon vragen te stellen, de man zat daarnaast. Na een aantal minuten kwam ook hun zoon bij ons aan tafel zitten, hij vertelde dat er op de radio een hittewaarschuwing was gegeven, en dat je dus beter niet naar buiten kon gaan als het niet nodig was. Wat ons opvalt is dat we heel weinig europeanen zijn tegengekomen, de meeste touristen zijn gewoon Amerikanen uit een andere staat. Een gesprek volgde over de reis die we hadden gemaakt, en de plaatsen waar we nog heen zouden gaan. Daarna besloten we om terug te gaan naar ons huisje en dan te gaan rijden, we gingen een aantal mooie huizen in de stad bekijken.
Gelukkig is het niet zo'n groot plaatsje en ben je dus al gauw bij het huis dat je wilt bekijken. Er was ook in de reisgids een huis aangegeven dat heel mooi zou zijn, maar toen we daar aankwamen en erachter kwamen dat we tien dollar per persoon moesten betalen om het huis te bekijken gingen we gelijk rechtsomkeer. Hoewel de huizen hier, en ook de Kudzu, ontzettend mooi zijn, is het plaatsje voorderest niet zo heel bijzonder. De stad is rustig, er zijn weinig mensen te bekennen en zelfs de hoofdstraat is niet zo heel levendig als dat het is in andere stadjes.
Vandaag hebben we eigenlijk heel weinig gedaan, het grootste gedeelte van de dag hebben we wat rondgehangen op de kamer, vandaag was een goede rustdag. Dit is ook een keer niet zo erg, vooral niet als het zo warm en vochtig is als hier. Ik ga vanavond vroeg naar bed, want gisteren heb ik niet zogoed geslapen. Ook papa, mama en Max gaan niet laat vandaag.
Nog een hele fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.
Een tinteling die van mijn wang verschoof naar mijn neus, in een reflex sloeg ik naar de plek van de tinteling en voelde dat ik iets raakte. Ik was gelijk klaarwakker. Terwijl ik nog aandachtig luisterde of ik iets hoorde, een gezoem ergens achterin de kamer, liep ik richting mijn vader om deze wakker te maken. Gelukkig was hij gelijk wakker en kwam hij me achterna gelopen. Mijn broertje sliep gewoon verder terwijl papa en ik, met het licht aan, op zoek gingen naar het beestje dat over mijn gezicht liep. Niks, er was niets te vinden. Aangezien ik zowel Papa en Mama wakker gemaakt had toen ik de kamer in kwam lopen, hielden ze even een plaspauze en wilden daarna weer naar bed gaan. Ik lag alweer, maar niet op mijn gemak. Ik wist honderd procent zeker dat er ergens in mijn kamer er een beestje rondliep/vloog. Ik stapte weer uit mijn bed en vroeg of papa toch niet nog even kwam kijken. Toen ik weer mijn kamer in liep zag ik hem op de kastdeur zitten, en dat terwijl het donker was! Ik liep op de deur af en het beest vloog ervandoor, de kamer uit en de badkamer in. Mama ging snel de badkamer uit en papa sloot zichzelf op in de badkamer om het beest te vangen. Na een aantal seconden hoorden mama en ik dat de wc werd doorgespoeld, het beestje was niet meer. Ik ging weer proberen te slapen en hoorde dat er ook in mama's kamer zo'n soortgelijk beestje zat. Daarna hadden we 's nachts niets meer gezien.
Ontbijt, de wekker was gezet om 7 uur zodat we rustig aan konden doen en optijd zouden zijn voor het ontbijt. Toen we daar aan kwamen zaten er al twee mensen, een man en een vrouw. Het was apart om zomaar bij vreemde mensen aan tafel te gaan zitten, maar toch ook wel leuk aangezien ze heel vriendelijk zijn hier en ook altijd erg nieuwsgierig. De standaardvraag van de vakantie is dan ook: "Where are you from?" (waar kom je vandaan?). De vrouw gaf amerikaanse geschiedenisles in Frankrijk, de man woonde ergens hier in Amerika. Even later kwam er ook een gezin uit Denemarken, eerst alleen de man en vrouw. De vrouw kwam naast me zitten en begon vragen te stellen, de man zat daarnaast. Na een aantal minuten kwam ook hun zoon bij ons aan tafel zitten, hij vertelde dat er op de radio een hittewaarschuwing was gegeven, en dat je dus beter niet naar buiten kon gaan als het niet nodig was. Wat ons opvalt is dat we heel weinig europeanen zijn tegengekomen, de meeste touristen zijn gewoon Amerikanen uit een andere staat. Een gesprek volgde over de reis die we hadden gemaakt, en de plaatsen waar we nog heen zouden gaan. Daarna besloten we om terug te gaan naar ons huisje en dan te gaan rijden, we gingen een aantal mooie huizen in de stad bekijken.
Gelukkig is het niet zo'n groot plaatsje en ben je dus al gauw bij het huis dat je wilt bekijken. Er was ook in de reisgids een huis aangegeven dat heel mooi zou zijn, maar toen we daar aankwamen en erachter kwamen dat we tien dollar per persoon moesten betalen om het huis te bekijken gingen we gelijk rechtsomkeer. Hoewel de huizen hier, en ook de Kudzu, ontzettend mooi zijn, is het plaatsje voorderest niet zo heel bijzonder. De stad is rustig, er zijn weinig mensen te bekennen en zelfs de hoofdstraat is niet zo heel levendig als dat het is in andere stadjes.
Vandaag hebben we eigenlijk heel weinig gedaan, het grootste gedeelte van de dag hebben we wat rondgehangen op de kamer, vandaag was een goede rustdag. Dit is ook een keer niet zo erg, vooral niet als het zo warm en vochtig is als hier. Ik ga vanavond vroeg naar bed, want gisteren heb ik niet zogoed geslapen. Ook papa, mama en Max gaan niet laat vandaag.
Nog een hele fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.
donderdag 15 juli 2010
donderdag 15 juli
Na een nacht van wakker liggen en luisteren naar gesnurk was het tijd om wakker te worden... dit wilde alleen niet helemaal lukken. Dus kwam mama met een idee om me uit bed te krijgen. "Bobbie, je hebt een smsje." Ik keek even op naar mama, "okee..." hmm, dat werkte niet helemaal. "Het is van Kenneth." Ik helemaal naar mn mobiel gelopen, "onee, toch niet, maar ik heb je wel mooi in beweging gekregen." Damn it.... toen moest ik me wel aan gaan kleden.
Vervolgens was het tijd om anderhalf uur lang in de auto te zitten want het was tijd om naar Natchez te gaan.
Tijdens de rit kwamen we een aantal Kudzu tegen (geen idee wat het was totdat ik het met mn eigen ogen gezien had). Ook in Natchez aangekomen konden we nog steeds van de mooie rit genieten, want ook hier werden we omringd door Kudzu. Als eerste gingen we naar ons huisje, een erg gezellig huisje waar we twee nachten zullen overnachten. Vervolgens was het tijd om de buurt te gaan verkennen, maar het was zóo ontzettend warm dat we dit al best wel snel zat waren. Dus zaten we al snel weer in het huisje, mama en papa gingen even op bed liggen, Max ging tv-kijken en ik ging even achter de laptop. Na een aantal uurtjes, nadat het was wat afgekoeld, gingen we weer verder met verkennen en was het ook tijd om wat te gaan eten. Dit deden we bij de "Pig Out Inn". Het was opzich wel lekker eten, maar niet heel bijzonder gezellig daarbinnen. Toen we klaar waren met eten was het tijd om boodschappen te doen, even melk en andere benodigdheden halen. Na heel de dag zonder bereik te hebben gezeten kwam mama opeens met het geweldige idee om handmatig een netwerk te selecteren, en tadaa, nu hebben we gelukkig weer bereik. Daarna gingen we weer terug naar het huisje, en hier zitten we dan. Papa zit buiten even te roken en een biertje te drinken, mama is een was aan het draaien en Max en ik zitten naar Adventure Time en Total Drama Worldtour te kijken. Gelukkig is het hierbinnen lekker cool, want zelfs 's avonds is het buiten nog warm. Gisteren was het hier 40 graden, en vandaag 39. Over een paar minuten is het weer tijd om te gaan slapen, morgen weer een hoop te doen.
Nog een fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.
P.s. vandaag zijn er niet zo veel foto's gemaakt dus er zullen geen foto's zijn. Morgen hopen we mooie foto's te kunnen maken.
Vervolgens was het tijd om anderhalf uur lang in de auto te zitten want het was tijd om naar Natchez te gaan.
Tijdens de rit kwamen we een aantal Kudzu tegen (geen idee wat het was totdat ik het met mn eigen ogen gezien had). Ook in Natchez aangekomen konden we nog steeds van de mooie rit genieten, want ook hier werden we omringd door Kudzu. Als eerste gingen we naar ons huisje, een erg gezellig huisje waar we twee nachten zullen overnachten. Vervolgens was het tijd om de buurt te gaan verkennen, maar het was zóo ontzettend warm dat we dit al best wel snel zat waren. Dus zaten we al snel weer in het huisje, mama en papa gingen even op bed liggen, Max ging tv-kijken en ik ging even achter de laptop. Na een aantal uurtjes, nadat het was wat afgekoeld, gingen we weer verder met verkennen en was het ook tijd om wat te gaan eten. Dit deden we bij de "Pig Out Inn". Het was opzich wel lekker eten, maar niet heel bijzonder gezellig daarbinnen. Toen we klaar waren met eten was het tijd om boodschappen te doen, even melk en andere benodigdheden halen. Na heel de dag zonder bereik te hebben gezeten kwam mama opeens met het geweldige idee om handmatig een netwerk te selecteren, en tadaa, nu hebben we gelukkig weer bereik. Daarna gingen we weer terug naar het huisje, en hier zitten we dan. Papa zit buiten even te roken en een biertje te drinken, mama is een was aan het draaien en Max en ik zitten naar Adventure Time en Total Drama Worldtour te kijken. Gelukkig is het hierbinnen lekker cool, want zelfs 's avonds is het buiten nog warm. Gisteren was het hier 40 graden, en vandaag 39. Over een paar minuten is het weer tijd om te gaan slapen, morgen weer een hoop te doen.
Nog een fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.
P.s. vandaag zijn er niet zo veel foto's gemaakt dus er zullen geen foto's zijn. Morgen hopen we mooie foto's te kunnen maken.
woensdag 14 juli 2010
woensdag 14 juli
Hallo allemaal,vandaag begon de dag voor mijn ouders eerder dan voor mij en Max,hier hetgeen wat ik voor mama moest typen en wat ze dus gedaan hebben:
"De wekker gezet want Ron en ik willen optijd bij de gate van Graceland staan want volgens de informatie van het hotel kan je tussen half 8 en half 9 naar de Meditation Garden lopen om het graf te bezoeken. Bovendien hebben we nog geen foto van het dichte hek en die willen we ook graag maken. Je kan merken dat we nog niet helemaal aan het tijdverschil gewent zijn want om 4 uur 's nachts zijn we allemaal, op Max na, wakker. Ron meldt even dat hij moet pissen, onderweg naar het toilet doet hij de koelkast open om wat te drinken wat bij Bobbie de uitspraak ontlokt: 'Dat is de verkeerde deur hoor pap!' Uiteindelijk lukt het om nog iets te slapen en om even over zeven stappen Ron en ik de kamer uit. Ik geloof niet dat het ooit ergens zo heet en vochtig is geweest op zo'n vroeg tijdstip als hier. Na een halve bak koffie die niet weg te krijgen is, lopen we richting Graceland. Het is ontzettend gaaf om te ontdekken dat we er als eerste zijn. Na wat foto's van het hek te hebben gemaakt, is het net alsof voor ons de gate opent want we zijn nogg steeds de enige en samen lopen we op ons gemak richting het graf. We kunnen een paar foto's maken van het huis zonder een mensenmassa ervoor en ook in Meditation Garden zijn we nog steeds de enige... op de security na. Als we daar even zijn komen er nog een aantal mensen en besluiten we om terug te lopen naar het hotel. Het was ontzettend leuk om er zo als enige even te zijn. Mijn vakantie kan niet meer stuk. Teruggekomen bij het hotel besluiten wij vast te ontbijten maar het is daat zo ontzettend druk en het ontbijt stelt zo weinig voor dat we dat snel gezien hebben en dus gaan we terug naar de kamer waar we de kinderen wakker maken en alles weer inladen om naar het volgende adres te gaan. Er moet toch getankt worden dus voor de kinderen wordt er een ontbijt gekocht bij het tankstation, dit zag er een stuk beter uit dan onze geroosterde boterhammen.Dan beginnen we aan de langeeeee rit van vier uur naar Vicksburg."
Na een lange rit kwamen we uiteindelijk bij ons motel aan. Gelukkig konden Max en ik het grootste gedeelte van de rit gewoon slapen, ook mama hield het niet heel de rit wakker. Toen we eindelijk even op onze kamer zaten genoten we van de verkoelende airco, het is nog nooit zo warm geweest als vandaag.. het was even warm als dat het was in Death Valley vorig jaar! Max ging uiteraard weer zwemmen, want dat vind hij geweldig om te doen. Papa zat buiten met een biertje en mama en ik bleven lekker in de koele kamer. Bijgekomen van de hitte was het tijd om met de auto de Military Route te volgen, waar allerlei gedenkstenen en gebouwen stonden die te maken hadden met de burgeroorlog. Wat waren wij blij dat we dit gewoon met de auto konden doen en niet de hele route moesten lopen. Soms stopten we even om een foto te maken maar daarna gingen we weer snel de verkoelde auto in. De route was wel langer dan we verwacht hadden.. daarna gingen we de scenic route door Vicksburg rijden en kwamen we langs allemaal huisjes en winkeltjes, maar alles was dicht :
Vervolgens gingen we naar het hoogste punt in Vicksburg, waar we uitzicht hadden op de Mississippi. Ook hier was het natuurlijk ontzettend warm dus we maakten snel een aantal foto's en gingen daarna door naar het restaurant waar we gingen eten. Voordat we naar de China Buffet gingen, reden we even door naar de Outlet Stores die er direct naast zaten. Hmm, en ja hoor.. we hebben weer wat gekocht. Nou, ik vooral.. maar gelukkig was alles in de aanbieding dus de prijzen vielen wel mee. Na een bezoek aan het toilet, want Max moest echt heeeeeel nodig, reden we terug en parkeerden bij China buffet. Aangezien we vorige zomervakantie ons vergist hadden in de tijd kwamen we een uur telaat, dit keer hebben we even gekeken of de tijd klopte, we waren dus gelukkig wel optijd! :)
Uit de vele gerechten die er te kiezen waren kozen Papa en Mama allebei de eerste ronde hetzelfde. Oesters, krab en sushi. Ook Max en ik hadden de sushi genomen, maar het is toch lekkerder bij de Moshi Moshi in Rotterdam hoor. Voorderest hebben we niet zo heel veel op en na het afrekenen was het maar weer tijd om naar de hotelkamer te gaan. Nu zitten we even tv te kijken, maar Max voelt zich niet zo heel erg lekker, dus dat schiet niet zo op. Zometeen gaan we slapen want we moeten morgen weer vroeg op om naar Natchez te rijden. Wat ben ik blij dat het maar anderhalf uur rijden is naar Natchez, dan hoeven we morgen niet zo lang in die auto te zitten! :)
Nou, nog een fijne dag iedereen,
de groetjes van ons viertjes!
"De wekker gezet want Ron en ik willen optijd bij de gate van Graceland staan want volgens de informatie van het hotel kan je tussen half 8 en half 9 naar de Meditation Garden lopen om het graf te bezoeken. Bovendien hebben we nog geen foto van het dichte hek en die willen we ook graag maken. Je kan merken dat we nog niet helemaal aan het tijdverschil gewent zijn want om 4 uur 's nachts zijn we allemaal, op Max na, wakker. Ron meldt even dat hij moet pissen, onderweg naar het toilet doet hij de koelkast open om wat te drinken wat bij Bobbie de uitspraak ontlokt: 'Dat is de verkeerde deur hoor pap!' Uiteindelijk lukt het om nog iets te slapen en om even over zeven stappen Ron en ik de kamer uit. Ik geloof niet dat het ooit ergens zo heet en vochtig is geweest op zo'n vroeg tijdstip als hier. Na een halve bak koffie die niet weg te krijgen is, lopen we richting Graceland. Het is ontzettend gaaf om te ontdekken dat we er als eerste zijn. Na wat foto's van het hek te hebben gemaakt, is het net alsof voor ons de gate opent want we zijn nogg steeds de enige en samen lopen we op ons gemak richting het graf. We kunnen een paar foto's maken van het huis zonder een mensenmassa ervoor en ook in Meditation Garden zijn we nog steeds de enige... op de security na. Als we daar even zijn komen er nog een aantal mensen en besluiten we om terug te lopen naar het hotel. Het was ontzettend leuk om er zo als enige even te zijn. Mijn vakantie kan niet meer stuk. Teruggekomen bij het hotel besluiten wij vast te ontbijten maar het is daat zo ontzettend druk en het ontbijt stelt zo weinig voor dat we dat snel gezien hebben en dus gaan we terug naar de kamer waar we de kinderen wakker maken en alles weer inladen om naar het volgende adres te gaan. Er moet toch getankt worden dus voor de kinderen wordt er een ontbijt gekocht bij het tankstation, dit zag er een stuk beter uit dan onze geroosterde boterhammen.Dan beginnen we aan de langeeeee rit van vier uur naar Vicksburg."
Na een lange rit kwamen we uiteindelijk bij ons motel aan. Gelukkig konden Max en ik het grootste gedeelte van de rit gewoon slapen, ook mama hield het niet heel de rit wakker. Toen we eindelijk even op onze kamer zaten genoten we van de verkoelende airco, het is nog nooit zo warm geweest als vandaag.. het was even warm als dat het was in Death Valley vorig jaar! Max ging uiteraard weer zwemmen, want dat vind hij geweldig om te doen. Papa zat buiten met een biertje en mama en ik bleven lekker in de koele kamer. Bijgekomen van de hitte was het tijd om met de auto de Military Route te volgen, waar allerlei gedenkstenen en gebouwen stonden die te maken hadden met de burgeroorlog. Wat waren wij blij dat we dit gewoon met de auto konden doen en niet de hele route moesten lopen. Soms stopten we even om een foto te maken maar daarna gingen we weer snel de verkoelde auto in. De route was wel langer dan we verwacht hadden.. daarna gingen we de scenic route door Vicksburg rijden en kwamen we langs allemaal huisjes en winkeltjes, maar alles was dicht :
Vervolgens gingen we naar het hoogste punt in Vicksburg, waar we uitzicht hadden op de Mississippi. Ook hier was het natuurlijk ontzettend warm dus we maakten snel een aantal foto's en gingen daarna door naar het restaurant waar we gingen eten. Voordat we naar de China Buffet gingen, reden we even door naar de Outlet Stores die er direct naast zaten. Hmm, en ja hoor.. we hebben weer wat gekocht. Nou, ik vooral.. maar gelukkig was alles in de aanbieding dus de prijzen vielen wel mee. Na een bezoek aan het toilet, want Max moest echt heeeeeel nodig, reden we terug en parkeerden bij China buffet. Aangezien we vorige zomervakantie ons vergist hadden in de tijd kwamen we een uur telaat, dit keer hebben we even gekeken of de tijd klopte, we waren dus gelukkig wel optijd! :)
Uit de vele gerechten die er te kiezen waren kozen Papa en Mama allebei de eerste ronde hetzelfde. Oesters, krab en sushi. Ook Max en ik hadden de sushi genomen, maar het is toch lekkerder bij de Moshi Moshi in Rotterdam hoor. Voorderest hebben we niet zo heel veel op en na het afrekenen was het maar weer tijd om naar de hotelkamer te gaan. Nu zitten we even tv te kijken, maar Max voelt zich niet zo heel erg lekker, dus dat schiet niet zo op. Zometeen gaan we slapen want we moeten morgen weer vroeg op om naar Natchez te rijden. Wat ben ik blij dat het maar anderhalf uur rijden is naar Natchez, dan hoeven we morgen niet zo lang in die auto te zitten! :)
Nou, nog een fijne dag iedereen,
de groetjes van ons viertjes!
dinsdag 13 juli 2010
dinsdag 13 juli
Vanochtend was een wat aparte ochtend die niet helemaal liep zoals gepland. Ik zou mijn wekker zetten om 7 uur zodat we op tijd bij Graceland de kaartjes konden kopen en dan het huiss bekijken. De verkoop van de kaartjes begon om half 9. Na een tijdje wakkergelegen te hebben vond ik het toch wel lang duren voordat de wekker ging. Blijkt dus dat ik het niet goed in had gesteld en dat de wekker nooit af is gegaan. Hier was de rest niet zo blij mee.
Gelukkig waren we heel snel aangekleed, etc. waardoor we nog voor 9 uur (de tijd dat de eerste tour begon) bij de kaartverkoop aankwamen. Het was nog niet druk en we konden snel ons kaartje kopen. Alles kwam toch nog goed..
Als eerste hebben we het huis van Elvis (Graceland) bekeken, een erg groot huis met allerlei verschillende kamers. De tweede verdieping is verboden toegang, en sommige mensen geloven dat Elvis nog leeft, er gaan dan ook allerlei verhalen rond dat hij soms nog op de tweede etage zit en er zijn zelfs foto's van te vinden op google ! Maarja.. ik geloof dat allemaal niet zo hoor.
Daarna gingen we de verschillende musea langs die met Elvis te maken hadden aan de overkant van Graceland. Na elk museum werd je natuurlijk weer door een giftshop heen gestuurd, dus de halve middag hebben we door giftshops gelopen. Na alles bekeken te hebben gingen we terug naar ons hotel, dat direct naast alle musea zit dus we konden er gewoon heen lopen. Aan het begin van de tour moesten we mama's filmcamera in een kluisje doen.
Terwijl Max in het gitaarvormige zwembad aan het zwemmen was en ik achter de computer zat, lagen mama en papa op bed. Opeens kwam papa geschrokken overeind: "Shit! De camera ligt nog in de kluis!" Gelukkig maar dat het naast ons hotel zat... want anders hadden we helemaal terug moeten gaan, nu hoefde papa er alleen maar even heen te lopen. Daarna ging mama even naar de Memphis Outlet en ging papa boodschappen doen. Gisteren was het echt ontzettend slecht weer, het regende ontzettend hard en de bliksem kwam achter elkaar... het verbaasde ons dus dat het vandaag zulk heerlijk warm weer was, al had het wel wat minder vochtig mogen zijn.
Na even op de kamer gehangen te hebben was het tijd om naar Beale Street te gaan om even te winkelen en vervolgens te gaan eten. Ook hier hebben we verscchillende giftshops bezocht en daarna hebben we gegeten bij Rum Boogie Cafe (of Club...) waar we tijdens het eten weer konden genieten van een live optreden. Deze band speelde zowel boogie woogie als blues, en waren ook weer erg goed. Al was het eten wel lekker, veel gegeten hebben we niet... tenminste, ik niet. Papa en Mama hebben aardig wat op. Ook had papa een heel apart voorgerecht: Gator Gumbo --> Soep met alligator erdoorheen, en ook garnalen, kip, uien en nog een aantal dingen. Om eerlijk te zijn, was het best wel lekker.. maar zo maf om te eten, het idee dat je een.. alligator eet : Heel maf.
Daarna gingen we terug naar heet hotel, maar omdat het navigatieapparaat het niet gelijk deed reden we eerst nog eens verkeerd, de stemming in de auto veranderde naar niet meer zo gezellig. Gelukkig deed het apparaat het even later wel en kwamen we toch nog bij ons hotel terecht :) Nu gaan we nog even een Elvis film kijken (mama vooral) en daarna is het tijd om maar weer eens het bed in te kruipen.
Goede morgen voor jullie in Nederland
en de groetjes van ons viertjes!
Gelukkig waren we heel snel aangekleed, etc. waardoor we nog voor 9 uur (de tijd dat de eerste tour begon) bij de kaartverkoop aankwamen. Het was nog niet druk en we konden snel ons kaartje kopen. Alles kwam toch nog goed..
Als eerste hebben we het huis van Elvis (Graceland) bekeken, een erg groot huis met allerlei verschillende kamers. De tweede verdieping is verboden toegang, en sommige mensen geloven dat Elvis nog leeft, er gaan dan ook allerlei verhalen rond dat hij soms nog op de tweede etage zit en er zijn zelfs foto's van te vinden op google ! Maarja.. ik geloof dat allemaal niet zo hoor.
Daarna gingen we de verschillende musea langs die met Elvis te maken hadden aan de overkant van Graceland. Na elk museum werd je natuurlijk weer door een giftshop heen gestuurd, dus de halve middag hebben we door giftshops gelopen. Na alles bekeken te hebben gingen we terug naar ons hotel, dat direct naast alle musea zit dus we konden er gewoon heen lopen. Aan het begin van de tour moesten we mama's filmcamera in een kluisje doen.
Terwijl Max in het gitaarvormige zwembad aan het zwemmen was en ik achter de computer zat, lagen mama en papa op bed. Opeens kwam papa geschrokken overeind: "Shit! De camera ligt nog in de kluis!" Gelukkig maar dat het naast ons hotel zat... want anders hadden we helemaal terug moeten gaan, nu hoefde papa er alleen maar even heen te lopen. Daarna ging mama even naar de Memphis Outlet en ging papa boodschappen doen. Gisteren was het echt ontzettend slecht weer, het regende ontzettend hard en de bliksem kwam achter elkaar... het verbaasde ons dus dat het vandaag zulk heerlijk warm weer was, al had het wel wat minder vochtig mogen zijn.
Na even op de kamer gehangen te hebben was het tijd om naar Beale Street te gaan om even te winkelen en vervolgens te gaan eten. Ook hier hebben we verscchillende giftshops bezocht en daarna hebben we gegeten bij Rum Boogie Cafe (of Club...) waar we tijdens het eten weer konden genieten van een live optreden. Deze band speelde zowel boogie woogie als blues, en waren ook weer erg goed. Al was het eten wel lekker, veel gegeten hebben we niet... tenminste, ik niet. Papa en Mama hebben aardig wat op. Ook had papa een heel apart voorgerecht: Gator Gumbo --> Soep met alligator erdoorheen, en ook garnalen, kip, uien en nog een aantal dingen. Om eerlijk te zijn, was het best wel lekker.. maar zo maf om te eten, het idee dat je een.. alligator eet : Heel maf.
Daarna gingen we terug naar heet hotel, maar omdat het navigatieapparaat het niet gelijk deed reden we eerst nog eens verkeerd, de stemming in de auto veranderde naar niet meer zo gezellig. Gelukkig deed het apparaat het even later wel en kwamen we toch nog bij ons hotel terecht :) Nu gaan we nog even een Elvis film kijken (mama vooral) en daarna is het tijd om maar weer eens het bed in te kruipen.
Goede morgen voor jullie in Nederland
en de groetjes van ons viertjes!
maandag 12 juli 2010
maandag 12 juli
4 uur 's ochtends: Max lag met zijn knie in mijn rug, dus ik vraag fluisterend aan hem of hij opzij wilt gaan. Hij schuift op en valt vervolgens uit het bed, daarna vielen we allemaal weer in slaap toen hij gewoon weer in zn bedje lag.
Vanochtend bij het ontbijt ging het al weer lekker. Er zat een vrouw aan een tafeltje achter ons met een hond die 'In Training' was. Terwijl de vrouw weg loopt zeg mama: "Zo, dat is ook de magerste niet.." waarop mijn vader antwoord. "Ooh, dan is het zeker een dikke geleide hond."
*zucht* en daar zit je dan 's ochtends vroeg mee aan tafel.
Na het ontbijt hebben we de auto ingeladen en was het tijd om naar Tupelo te gaan, hier gingen we het geboortehuis van Elvis bekijken. Na ongeveer 3 en een half uur rijden waren we er dan eindelijk. Onderweg hadden Max en ik nog wat geslapen, maar ik werd halverwege wakker getrapt door mijn broertje... ook niet zo'n heel fijn gevoel. Nadat we het huisje door waren gelopen gingen mijn mama en ik nog even de giftshop in, en daarna gingen we weer op pad. Het was tijd om naar Memphis te gaan. Ook dit heeft ongeveer anderhalf uur geduurd, we hebben dus behoorlijk lang in de auto doorgebracht vandaag. Nu zitten we dan uiteindelijk op de hotelkamer. De Days Inn die ligt naast Graceland. Het hele hotel is in Elvis sfeer, en op drie kanalen op de tv worden alsmaar Elvis films afgespeeld.. dit houdt in dat Max en ik verplicht mee moeten kijken naar de films :P
Gelukkig zijn de films niet zo heel erg, en we kunnen altijd nog gaan zwemmen in het zwembad dat gemaakt is in de vorm van een gitaar.
Vanavond gaan we Memphis in om wat te eten, maar voorderest zijn we niet meer zoveel van plan vandaag, het was een dag met weinig wandelen en vooral veel zitten/slapen. Misschien gaan we Memphis nog even doorlopen en gaan we de verschillende giftshops bekijken, maar het kan ook zo zijn dat we dat morgen pas gaan doen.
Nu ga ik maar weer, tot morgen allemaal!
De groetjes van ons viertjes.
Vanochtend bij het ontbijt ging het al weer lekker. Er zat een vrouw aan een tafeltje achter ons met een hond die 'In Training' was. Terwijl de vrouw weg loopt zeg mama: "Zo, dat is ook de magerste niet.." waarop mijn vader antwoord. "Ooh, dan is het zeker een dikke geleide hond."
*zucht* en daar zit je dan 's ochtends vroeg mee aan tafel.
Na het ontbijt hebben we de auto ingeladen en was het tijd om naar Tupelo te gaan, hier gingen we het geboortehuis van Elvis bekijken. Na ongeveer 3 en een half uur rijden waren we er dan eindelijk. Onderweg hadden Max en ik nog wat geslapen, maar ik werd halverwege wakker getrapt door mijn broertje... ook niet zo'n heel fijn gevoel. Nadat we het huisje door waren gelopen gingen mijn mama en ik nog even de giftshop in, en daarna gingen we weer op pad. Het was tijd om naar Memphis te gaan. Ook dit heeft ongeveer anderhalf uur geduurd, we hebben dus behoorlijk lang in de auto doorgebracht vandaag. Nu zitten we dan uiteindelijk op de hotelkamer. De Days Inn die ligt naast Graceland. Het hele hotel is in Elvis sfeer, en op drie kanalen op de tv worden alsmaar Elvis films afgespeeld.. dit houdt in dat Max en ik verplicht mee moeten kijken naar de films :P
Gelukkig zijn de films niet zo heel erg, en we kunnen altijd nog gaan zwemmen in het zwembad dat gemaakt is in de vorm van een gitaar.
Vanavond gaan we Memphis in om wat te eten, maar voorderest zijn we niet meer zoveel van plan vandaag, het was een dag met weinig wandelen en vooral veel zitten/slapen. Misschien gaan we Memphis nog even doorlopen en gaan we de verschillende giftshops bekijken, maar het kan ook zo zijn dat we dat morgen pas gaan doen.
Nu ga ik maar weer, tot morgen allemaal!
De groetjes van ons viertjes.
zondag 11 juli 2010
zondag 11 juli
Vanochtend hadden we enige tijd om uit te slapen, totdat ik per ongeluk iedereen wakker maakte.. daarna gingen we ons allemaal aankleden en was het tijd om te ontbijten. Dit ontbijt was niet zo heel bijzonder, we hadden er eigenlijk iets meer van verwacht, aangezien dit hotel er best wel chique uit ziet.
Daarna gingen we Nashville in, mama en ik gingen naar de Country Music Hall of Fame and Museum, maar papa en max gingen iets anders bekijken. Na ongeveer een uur waren we het museum helemaal doorgelopen. We kwamen allerlei bekende country-artiesten tegen... en natuurlijk ook Elvis Presley. Ja, deze dagen zijn echt de dagen voor mama. Mama als echte Elvis fan vond dit dan ook ontzettend leuk om te zien. Een van haar favoriete nummers, Promised Land, was alleen niet te horen...
Nadat we even door de giftshop gelopen waren (iets wat je bijna altijd moet aan het einde van een museum/park/etc.) gingen we naar buiten en wachtten we op papa en Max, die ons op kwamen halen met de auto. Als eerste gingen we even een paar boodschapjes doen voor op de kamer, het was toen 10 voor 12. Staan we bij de kassa, papa wilde een sixpack kopen... blijkt dat je voor twaalven geen alcohol mag kopen op zondag. Wij dus de rest van de boodschappen betaald, even geluncht bij Jack in the Box, en toen ergens anders een sixpack gehaald voor papa. Daarna was het tijd voor de voetbal. Aangekomen bij het hotel zette Papa de stoel met voetensteun pal voor de tv, pakte een biertje en ging er helemaal voor zitten. Ook mama en ik vonden het erg spannend om te kijken, maar ja... Max zat lekker in het zwembad en heeft bijna niets van de wedstrijd mee gekregen. Jammer genoeg viel de eindstand een beetje tegen...
Na de wedstrijd gingen we Nashville weer in, om alle cafeetjes en giftshops te bekijken. Na heel Broadway afgelopen te hebben, was het tijd om te gaan eten in BB King's Blues Club, iets wat papa voor ons geregeld had. Terwijl we zaten te eten was er een band die een live-optreden gaf, en ze waren niet slecht ook! Na het toetje was het dan wel tijd om weer naar het hotel te gaan, aangezien mama weer eens vol zat :P Maar ja, dat kan ook haast niet anders met de porties die je hier krijgt.
Nu nog even een paar foto's erop zetten, en dan is het weer tijd om te gaan slapen, want morgen moeten we weer vroeg op. Dan gaan we speciaal voor mama naar de geboorteplaats van Elvis Presley en rijden we daarna door naar Memphis.
Dag allemaal,
en de groetjes van ons vieren ^^
Daarna gingen we Nashville in, mama en ik gingen naar de Country Music Hall of Fame and Museum, maar papa en max gingen iets anders bekijken. Na ongeveer een uur waren we het museum helemaal doorgelopen. We kwamen allerlei bekende country-artiesten tegen... en natuurlijk ook Elvis Presley. Ja, deze dagen zijn echt de dagen voor mama. Mama als echte Elvis fan vond dit dan ook ontzettend leuk om te zien. Een van haar favoriete nummers, Promised Land, was alleen niet te horen...
Nadat we even door de giftshop gelopen waren (iets wat je bijna altijd moet aan het einde van een museum/park/etc.) gingen we naar buiten en wachtten we op papa en Max, die ons op kwamen halen met de auto. Als eerste gingen we even een paar boodschapjes doen voor op de kamer, het was toen 10 voor 12. Staan we bij de kassa, papa wilde een sixpack kopen... blijkt dat je voor twaalven geen alcohol mag kopen op zondag. Wij dus de rest van de boodschappen betaald, even geluncht bij Jack in the Box, en toen ergens anders een sixpack gehaald voor papa. Daarna was het tijd voor de voetbal. Aangekomen bij het hotel zette Papa de stoel met voetensteun pal voor de tv, pakte een biertje en ging er helemaal voor zitten. Ook mama en ik vonden het erg spannend om te kijken, maar ja... Max zat lekker in het zwembad en heeft bijna niets van de wedstrijd mee gekregen. Jammer genoeg viel de eindstand een beetje tegen...
Na de wedstrijd gingen we Nashville weer in, om alle cafeetjes en giftshops te bekijken. Na heel Broadway afgelopen te hebben, was het tijd om te gaan eten in BB King's Blues Club, iets wat papa voor ons geregeld had. Terwijl we zaten te eten was er een band die een live-optreden gaf, en ze waren niet slecht ook! Na het toetje was het dan wel tijd om weer naar het hotel te gaan, aangezien mama weer eens vol zat :P Maar ja, dat kan ook haast niet anders met de porties die je hier krijgt.
Nu nog even een paar foto's erop zetten, en dan is het weer tijd om te gaan slapen, want morgen moeten we weer vroeg op. Dan gaan we speciaal voor mama naar de geboorteplaats van Elvis Presley en rijden we daarna door naar Memphis.
Dag allemaal,
en de groetjes van ons vieren ^^
zaterdag 10 juli 2010
zaterdag 10 juli
Mama: "Na een waanzinnig uitgebreid ontbijtbuffet... NOT, gingen we vol blijdschap op weg naar de volgende wandeling.. NOT. Het was gelukkig een goedkoop park.. NOT. En ik had nergens last van... NOT."
Oftewel, het was een niet zo'n bijzonder ontbijt bestaande uit een bagel en een jus d'orange. Vervolgens gingen we op weg naar Rock City, een wandeling die uitkwam bij een rots met uitzicht over de 7 states. De wandeling had wat weg van de efteling, met een gezellig muziekje op de achtergrond, ze hadden bij de wandeling zelfs een Fairytale Cavern. In deze grot hadden ze allerlei verschillende sprookjes verwerkt.
Hierna was het tijd om naar Ruby Falls te gaan, met een lift gingen we onder de grond en het was weer tijd voor een wandeling. Na de wandeling kwamen we uit bij een waterval die mooi werd verlicht, de kleuren werden steeds weer anders, blauw, groen, rood, paars en weer terug naar blauw. Ook kon je onder de waterval door lopen, als je dan naar boven keek leek het alsof er allemaal diamantjes naar beneden kwamen vallen. Daarna was het weer tijd om terug te lopen naar de lift.
Nadat we dit gedaan hadden gingen we opweg naar ons hotel in Nashville. Hier aangekomen (terwijl het regende!) was het tijd om in te checken... we kwamen bij de receptie en wilde inchecken, bleek dat de reservering niet helemaal goed was gegaan, ze konden ons niet vinden in het systeem. Maar we hadden geluk, er waren nog een aantal kamers vrij, dus we konden hier wel gewoon overnachten voor twee avonden. In de hotelkamer aangekomen was het voor papa en mama cocktailtijd... dachten ze. Na een aantal minuten waren ze weer terug, blijkt dus dat het in Nashville nog een uur vroeger is, oftewel.. een tijdverschil van 7 uur ipv 6. Stonden ze daar bij de bar: "Jaa... maar het is al kwart over 5! Waar zijn de cocktails nou?"
Ja... niet zo heel slim.
Nadat ze uiteindelijk wel op tijd waren voor de cocktails en er ook een paar op hadden, was het tijd om naar het centrum van Nashville te gaan om iets te eten. Mama had van tevoren al 2 restaurantjes opgezocht die leuk klonken, maar toen we bij de eerste aankwamen... bleek deze gesloten te zijn :
Dus we gingen maar naar de tweede optie: Germantown Cafe. We hebben hier erg lekker gegeten, maar na het toetje zaten we wel allemaal heel erg vol. Mama ligt nu op bed nog steeds te zuchten: "Ooohh, wat zit ik vol."
Het is maar weer eens tijd om te gaan slapen, het is al laat.
Weltrusten allemaal ^^
Morgen zal ik de foto's van vandaag erop zetten, en ook natuurlijk het verhaal en de foto's van morgen :)
Groetjes van ons viertjes.
Oftewel, het was een niet zo'n bijzonder ontbijt bestaande uit een bagel en een jus d'orange. Vervolgens gingen we op weg naar Rock City, een wandeling die uitkwam bij een rots met uitzicht over de 7 states. De wandeling had wat weg van de efteling, met een gezellig muziekje op de achtergrond, ze hadden bij de wandeling zelfs een Fairytale Cavern. In deze grot hadden ze allerlei verschillende sprookjes verwerkt.
Hierna was het tijd om naar Ruby Falls te gaan, met een lift gingen we onder de grond en het was weer tijd voor een wandeling. Na de wandeling kwamen we uit bij een waterval die mooi werd verlicht, de kleuren werden steeds weer anders, blauw, groen, rood, paars en weer terug naar blauw. Ook kon je onder de waterval door lopen, als je dan naar boven keek leek het alsof er allemaal diamantjes naar beneden kwamen vallen. Daarna was het weer tijd om terug te lopen naar de lift.
Nadat we dit gedaan hadden gingen we opweg naar ons hotel in Nashville. Hier aangekomen (terwijl het regende!) was het tijd om in te checken... we kwamen bij de receptie en wilde inchecken, bleek dat de reservering niet helemaal goed was gegaan, ze konden ons niet vinden in het systeem. Maar we hadden geluk, er waren nog een aantal kamers vrij, dus we konden hier wel gewoon overnachten voor twee avonden. In de hotelkamer aangekomen was het voor papa en mama cocktailtijd... dachten ze. Na een aantal minuten waren ze weer terug, blijkt dus dat het in Nashville nog een uur vroeger is, oftewel.. een tijdverschil van 7 uur ipv 6. Stonden ze daar bij de bar: "Jaa... maar het is al kwart over 5! Waar zijn de cocktails nou?"
Ja... niet zo heel slim.
Nadat ze uiteindelijk wel op tijd waren voor de cocktails en er ook een paar op hadden, was het tijd om naar het centrum van Nashville te gaan om iets te eten. Mama had van tevoren al 2 restaurantjes opgezocht die leuk klonken, maar toen we bij de eerste aankwamen... bleek deze gesloten te zijn :
Dus we gingen maar naar de tweede optie: Germantown Cafe. We hebben hier erg lekker gegeten, maar na het toetje zaten we wel allemaal heel erg vol. Mama ligt nu op bed nog steeds te zuchten: "Ooohh, wat zit ik vol."
Het is maar weer eens tijd om te gaan slapen, het is al laat.
Weltrusten allemaal ^^
Morgen zal ik de foto's van vandaag erop zetten, en ook natuurlijk het verhaal en de foto's van morgen :)
Groetjes van ons viertjes.
vrijdag 9 juli 2010
vrijdag 9 juli - foto's
en toen waren we moe, na een lange klim..
en dan ook nog eens op de foto moeten :P We deden ons best.. maar Max maakt nog even van de andere kant een foto waarop dat niet helemaal te zien is.. xD :
en dan ook nog eens op de foto moeten :P We deden ons best.. maar Max maakt nog even van de andere kant een foto waarop dat niet helemaal te zien is.. xD :
Abonneren op:
Posts (Atom)