zondag 18 juli

Mama dicteert: "Gisteren dus wezen eten bij de Voodoo Bbq, het eten was prima maar helaas werd het geserveerd op plastic bordjes en schaaltjes waardoor het een beetje aanvoelde alsof we bij de snackbar zaten. Wij hebben daar niet zoveel problemen mee maar Ron vindt het helemaal niks, omdat het eten ook naar Amerikaanse begrippen razendsnel geserveerd werd en we het zonde vonden om al zo vroeg op de hotelkamer te gaan zitten besloten we de streetcar te nemen naar Downtown New Orleans. Wederom liepen we Bourbon Street in, Max keek me aan, zuchtte diep en rolde met zijn ogen. 'Niet weer hè mam...' het moest even tot me doordringen voordat ik begreep dat hij het over de vele seksshops en rossigebuurt achtigen taferelen had. Ik pakte zijn hand vast en zei: 'kijk maar recht voor je uit, ik zeg het wel als het weer veilig is.' Gelukkig is alleen het eerste stukje Bourbon Street nog steeds net een rosse buurt, met dit verschil dat tussen de vele seksclubs ook caféetjes zitten waar leuke livemuziek vandaan komt. Helaas voor ons geldt hier overal de Las Vegas mentaliteit. Op straat mogen de kinderen alles zien (ALLES!) maar onder de 21 kom je na zes uur geen club, café of zelfs restaurant binnen. We slenteren Bourbon Street op en neer, blijven af en toe stil staan om naar een tapdanser te kijken of naar live muziek te luisteren en genieten van de sfeer. Na ongeveer een uurtje gaan we weer richting hotel met de streetcar, die wederom helemaal vol zit.

Na een redelijke nachtrust en een heel karig ontbijt, beginnen we langzaam aan de dag. Bij het wakkerworden blijkt dat het regent en we zijn dan ook erg blij dat we gisteren al zoveel hebben gezien van New Orleans. Vandaag staan op het programma de begraafplaats La Fayette en de gratis ferry over de Mississippi. Helaas blijkt de begraafplaats op zondag gesloten en is het zo ontzettend benauwd tijdens het wachten op de ferry dat we dat ook voor gezien laten. Mede omdat meerdere mensen rechtsomkeer maken en we de indruk krijgen dat de ferry buiten dienst is. Omdat we inmiddels hard toe zijn aan iets te drinken besluiten we op het eerste de beste terras neer te ploffen, met de mededeling dat we echt alleen komen om iets te drinken (Yeah, right...). Uiteraard krijgen we toch een kaart in onze handen gedrukt en op het moment dat we zien dat ze Char-grilled Cayun Buttered Oysters (houtskoolgegrilde, cayun beboterde oesters) op de kaart hebben staan, besluiten we om daar toch een dozijn van te nemen. Op de achtergrond speelt inmiddels een live bandje en de oesters zijn zo lekker dat ze naar meer smaken. Uiteindelijk zitten we een aantal uur op het terras, te genieten van 3 dozijn oesters en een pond gekookte garnalen. Heerlijk! Zo lekker hebben we nog nergens gegeten. Zo wordt een dag die even tegen leek te zitten een dag die we zullen gaan herinneren als: "De dag van het heerlijke eten." want na deze overdadige lunch bekijken we nog een stukje New Orleans met de auto, ook hier net als in Natchez staat de ene straat vol met nog mooiere huizen dan de andere en dan gaan we vervolgens terug naar de hotelkamer waar we even ieder op onze eigen manier relaxen terwijl het buiten weer regent. 's Avonds volgt wederom een culinair hoogtepunt, we kunnen wel stellen dat dit de eetdag is van de vakantie. Gesponsord door: Pa van Vliet."

Nog even over gisteren avond, want iedereen beleeft natuurlijk de dag op een andere manier. Toen we net gegeten hadden en max en ik al naar buiten liepen terwijl mama en papa nog binnen waren... liep er opeens een boom tegen mij op! Hmm, of zal het andersom zijn geweest? Max en ik waren diep in gesprek toen er opeens een boom voor me bleek te staan. Daarna liepen we lachend verder en was het vervolgens tijd om te gaan slapen.
Deze dag was niet zo heel bijzonder, na een wat betere nachtrust dan de vorigen was het wel heerlijk om ook nog eens de kans te hebben om uit te slapen. Max voelde zich vandaag niet zo lekker, en dat kregen we dan ook allemaal wel flink te horen. Minuut na minuut kwam er weer een 'Ik voel me niet zo goed' voorbij :P Maar toen we 's middags aan de lunch begonnen, was daar niets meer van te merken. Hij werkte zo een tiental garnalen naar binnen...
Van mezelf had ik niet verwacht dat ik oesters zou lusten, maar de smaak viel me alles mee. Ook tijdens het avondeten ging het weer lekker.. terwijl we van gespreksonderwerpen veranderden, en ik met de een niet even blij was als met de andere, kreeg ik ook nog eens een hand in mijn oog :P Hmm, blijkbaar moet je mijn moeder niet uitlokken als ze een wijntje opheeft... want dan krijg je een klap tegen je oog aan. Het deed eigenlijk best wel pijn in het begin, maar we konden er allemaal wel om lachen. Nu is het weer tijd om te gaan slapen, want morgen hebben we een lange reis van 6,5 uur... te lang als je het mij vraagt. Eerst gaan we dan nog even langs de La Fayette begraafplaats, omdat hij morgenochtend wel open is.. daarna is het tijd voor de lange reis. Dat wordt weer slapen...

Jullie nog een fijne dag allemaal!
en de groetjes van ons viertjes.

xx Bobbie