maandag 26 juli

Na een nacht van weinig rust was het eindelijk tijd om wakker te worden. Voor mama en papa kwam het omdat ze te druk bezig waren met de kakkerlakken, bij mij kwam het omdat de pijn in mijn benen niet weg ging met de Aftersun. Na het ontbijt was het tijd om naar het strand te gaan. Wat een heerlijk ochtendje strand zou zijn, werd toch heel anders dan verwacht.

Toen ik in de band ging, voelde ik iets langs mijn voeten komen. Ik begon te lachen en dacht dat het weer eens een vis was, vervolgens zwom ik verder. Max, die al een paar keer hoorde dat ik een vis voelde, vroeg waar ik het voelde.. zei ik: "Ja, daar ergens." Hij zwom op de plek af waar ik stond en in een fractie van een seconde vertrok zijn gezicht. Hij begon te gillen, hard te gillen. "AUW, AUW... HET DOET ZO'N PIJN. HET VOELT ALS ZWAARDEN TEGEN MIJN BEEN. (dat is letterlijk wat hij zei)." Terwijl hij heel snel de zee uit liep, en wij erachteraan kwamen... drong het tot ons door. Het was duidelijk een kwal. Een amerikaanse vrouw kwam op me af en zei dat we naar de strandwacht moesten, die had er een spray voor dat de pijn zou verzachten. Met pijn in zijn benen (de achterkant van de linkeronderbeen en ook een gedeelte van zijn rechterbeen is nu opgezwollen, je kan de tentakels zien staan) liep hij naar de strandwacht, mama naast hem en ik erachter. Ook papa, die foto's aan het maken was van ons in de zee en het strand zelf, volgde snel. De spray werd erop gespoten en de pijn werd al iets minder, vervolgens moest hij zijn been insmeren met zand en daarna afwassen met zeewater. Mijn broertje ging dus in de branding zitten.
Het blijkt ook dat papa gisteren gestoken was door een kwal, maar die had er helemaal niets van gevoelt. Zo werd het toch nog een aparte dag strand.

We hadden niet echt veel zin nog om de zee in te gaan dus vroeger dan verwacht gingen we terug naar het huisje, daar werd de rest van de spullen in geladen nadat we hadden gedouched, de nieuw gekochte kwallenspray op max zn benen gspoten en toen vertrokken we richting Macon. Bij Savanaah nog eerst even gelunched bij de Ihop, als troost voor Max die daar al steeds eens wilde eten maar die we steeds op de verkeerde tijdstippen langs de snelweg hadden zien zitten.

Daarna gingen we opweg naar Macon, en hier zitten we nu op de kamer. We hebben net een film gekeken die op tv kwam en het hotel had gratis BBQ buiten dus we hebben daar iets van gegeten en verder houden we het bij chips, we eten al zo veel dat we niet echt heel veel trek meer hebben... we hadden geen zin meer om de kamer te verlaten en kijken allemaal uit naar een nacht zonder beessies :)
Morgen gaan we naar de Georgia Music Hall of Fame in Macon.

Nog een fijne dag allemaal,
en de groetjes van ons viertjes.

zondag 25 juli

Aangezien mama tijdens de reis van vandaag de hele blog al had bedacht, zal mama dicteren en ik typen:

Na een heerlijke relaxed dag aan het strand besloten we in Savannah wat te gaan eten. Ondanks dat de winkeltjes dichtwaren was het toch erg gezellig omdat we konden genieten van de livemuziek dat werd opgevoerd door een bandje bestaande uit drie zangeressen en twee gitaristen. Bij thuiskomst ging Ron zoals gewoonlijk zijn anti-kakkerlakrondje doen met het nieuwgekochte gif. In eerste instantie leek de kust veilig, maar terwijl in de woonkamer Max steeds meer last kreeg van zijn zere oor (teveel onderwater gezwommen) bleek er in de slaapkamer van ons een kakkerlak boven op de muur te zitten. Toen Ron hem met gif bespoot viel hij op Ron zijn kussen en schoot het beest vervolgens weg onder het bed. Dat was het moment waarop we besloten dat hoe lekker het strand ook was, we niet nog 3 slapeloze nachten wilden. Ik ben direct online een hotel gaan boeken en toen zijn we een hotel gaan boeken. We besloten om de laatste drie nachten in Macon door te brengen. De nacht hebben we in gepaste waakzaamheid doorgebracht. Oftewel, weinig slaap, alle lichten aan en constant spiedend om ons heen kijkend. Vervolgens, toen we onszelf er net van hadden overtuigd dat het gif nu zijn werk wel aan het doen was, kwam Bobbie de kamer binnen met de mededeling dat ze toen ze naar beneden kwam voor de aftersun, nog zo'n kakkerlak had zien zitten in de woonkamer. Tegen alle kakkerlak regels in (niet doodtrappen) was Ron het zo zat dat hij zijn volle maat 45 en 100 kilo op het beest liet neerkomen. Hoe jammer we het ook vinden om het eiland te verlaten, we zullen erg blij zijn als we met een gerust hart en alle lichten uit in een bed kunnen liggen. Morgen nog een dagje strand en dan rijden we einde van de middag naar Macon.

zaterdag 24 juli

Vandaag waren we op tijd wakker zonder dat we onze wekker hadden gezet. Na een lekker ontbijtje met gekookte eieren, die iets te kort gekookt waren waardoor ze wel heel zacht waren, was het tijd om even de spullen af te wassen. Wat bleek? We hadden weer geen warm water! De man die het de vorige keer geregeld had was er snel bij waardoor we vroeg weg konden. Later, toen we op het punt stonden om weg te gaan, kwam er nog een man... deze bleek ook voor het warme water te komen. Alle werknemers hebben de sleutel van elk huisje, dus wij gingen gewoon weg terwijl deze man het probleem oploste. Max was alleen wel even bang dat als we terug kwamen, de spullen er opeens niet meer zouden zijn.

Vandaag hebben we Savannah bezocht. In de reisgids stond een leuke wandeling door de stad aangegeven, maar het was zo ontzettend warm dus mama besloot dat we de wandeling met de auto zouden bekijken. Nu vond ik het niet zo heel erg, want terwijl we erlangs reden zagen we dat het toch niet zo heel bijzonder was allemaal. Wel hebben we vandaag nog gelopen hoor, zo lui zijn we nou ook weer niet... we hebben langs de rivier gelopen, in deze straat waren allemaal leuke giftshops en een aantal terrasjes. We gingen middageten bij de Riverfront Restaurant, het eten was gewoon lekker... en wederom vond papa dat ik het beste gerecht had uitgekozen, dat doe ik toch wel weer goed zo :) xD
Na een aantal winkeltjes bezocht te hebben was het weer tijd om naar de auto te gaan. De tijd gaat deze laatste dagen erg snel, want we dachten dat we niet zo lang hadden rondgelopen, toch bleken we wel 3,5 uur in Savannah geweest te zijn. Langer dan we verwacht hadden dus.

Onderweg naar het huisje gingen we nog even langs een WalMart om boodschappen te doen, vervolgens was het weer tijd om in het huisje te gaan relaxen. Je zou denken dat we niet zo moe zijn, aangezien we niet zo gek veel doen... maar met dat warme weer valt het toch zwaar tegen, dan ben je al snel moe. Vanavond eten we doormamagemaakte taco's, en dan is het weer tijd om lekker te gaan slapen. Al vind ik persoonlijk dat dit bed niet zo heel lekker ligt.....
Nog een fijne dag allemaal in nederland.

De groetjes van ons viertjes

vrijdag 23 juli

Vanochtend konden we weer lekker uitslapen. Dat had ik ook wel nodig na een nacht met twee verschillende nachtmerries en dus wakkerworden om kwart over 5.
We gingen ontbijten en deden vervolgens onze badkleding aan, het was tijd voor een stranddag.

We hadden onze stoeltjes op het strand gezet en gingen vervolgens in de zee zwemmen, mijn broertje had een band gekocht, zodat hij over de golven kon drijven. Nadat hij een uurtje in de band had gelegen, mocht ik van hem erin. Ik die band in, bleef aan de zijkant mijn broekje achter de band hangen, stuk was het broekje :O En toen?
Ik hield mn broekje vast zodat hij niet losschoot en liep naar mijn ouders. Mijn vader had allang aan de manier van lopen gezien wat er aan de hand was. Mijn moeder kwam met het goede idee om het handvat van het plastic tasje af te scheuren en zo de zijkant even vast te maken. Ik deed mijn jurkje over mijn bikini aan en ging naar een van de surfshops om een nieuwe bikini te kopen. Vervolgens ging de stranddag gewoon door zoals gepland.

Na een aantal uur op het strand te zijn geweest, en we allemaal eigenlijk best wel verbrand waren, was het maar tijd om weer naar het huisje te gaan. Hier zitten we nu een beetje uit te rusten, Max voelt zich niet zo lekker, hij heeft misschien iets te lang in de zon gezeten.
Zometeen gaan we uit eten, maar wel makkelijk... we hebben allemaal niet zo'n honger.
Nog een fijne dag allemaal!
De groetjes van ons vieren

donderdag 22 juli

Vanochtend konden we eindelijk een keer uitslapen. Mijn broertje en ik lagen samen boven op een kamer, allebei een apart bed. Er staat geen wekker bij ons in de kamer, dus ik heb geen idee hoe laat het was toen ik voor het eerst wakker werd.

De planning voor vandaag leek simpel, allemaal douchen, naar het strand, terug voor lunch en dan in het huisje even uitrusten. Toen papa wilde gaan douchen, bleek dat we geen warm water hadden. Het duurde dus drie uur voordat we eindelijk wel weer warm water hadden, er moest een man van de vacation rentals bijkomen om te kijken, en ook deze kon het eerst niet vinden. Na een aantal uur hadden we dus eindelijk warm water en kon de dag beginnen... hierdoor lagen we wel op het heetst van de dag op het strand. Het zeewater was heerlijk qua temperatuur. "Theewater" zoals mijn vader het noemde. Het zand was erg warm, en op de weg terug naar het huisje heb ik volgens mij mijn voeten verbrand aan het zand :P Zo voelde het in ieder geval wel. We dachten dat we niet zo lang op het strand gezeten hadden, een kwartiertje ofzoiets, toen we daarna op de klok keken bleken er alweer twee uur verstreken te zijn! De tijd gaat snel zo op het strand.

Daarna hebben we hier in het huisje geluncht. Gewoon simpel soep met brood. Nu doen papa en mama een middagdutje en kijkt Max tv. Het is me eindelijk gelukt om het signaal op te pikken, en ik doe dus nu even snel de blog, voordat mijn internet weer wegvalt. Vanavond gaan we ergens uit eten, maar eerst gaan we nog wat surfshops bekijken. Max wilt namelijk heel graag zo'n band voor in het water. Nog een fijne dag allemaal.

Geen idee wanneer er weer iets staat,
we zullen zien ;)
De groetjes van ons viertjes.

woensdag 21 juli

Vanochtend weer vroeg gewekt door de wake-up call. Het was vandaag de dag van de swamptour. Na helemaal volgespoten te zijn met anti-insectenspray (serieus, ik mocht mijn kleding daarna pas aandoen, eerst heel mn lichaam onderspuiten) was het tijd om op pad te gaan.

Gelijk bij het parkeren zagen we al een alligator in het water liggen, we gingen naar binnen en bestelde een kaartje. Voordat we de swamptour gingen doen, konden we zien hoe de beren gevoed werden (ze hadden een ruimte waar 4 beren vrij rondliepen). We hadden natuurlijk geen beer in het wild gezien, maar het was wel heel erg leuk om ze dan toch nog zo te zien. Als je die beesten zo ziet zitten, lijken ze helemaal niet gevaarlijk... eerder knuffelbaar. Nadat we de beren bekeken hadden en een beetje probeerde te wennen aan al het gezoem om ons heen, was het tijd om op het bootje te stappen en de swamptour te doen. Dit duurde een uurtje. Mijn moeder en ik hadden verwacht dat dit veel te lang zou zijn, maar het ging naar ons gevoel zo snel. Ook tijdens de swamptour zagen we een alligator, en aan het einde van de trip zagen we ook een jong alligatortje (wat een raar woord :P). ik had heel de tijd een tasje schuin omhangen, en doordat het tegen mijn shirt aanleunde en het shirt vervolgens tegen mijn lijf.. was heel de insectenspray in mijn shirt gaan staan, je zag een streep zitten onder de riem van het tasje. Aangezien ik dit geen leuk gezicht vond, wilde ik een ander shirt kopen, maar deze waren allemaal veel te duur. Vervolgens kwam papa met een voorstel: "Trek mijn schone shirt dan aan." Dus ik heb daarna de hele dag in het shirt van papa gelopen.

We zitten nu in het huisje, en omdat de internetverbinding hier heel slecht is zal de blog niet elke dag bijgehouden worden. Dit houdt niet in dat het niet goed gaat hier, wij genieten gewoon van de zon, de zee en het strand :D Hopelijk worden we dan ook nog een beetje bruin deze vakantie! :P

Nog een fijne week allemaal,
en ik heb geen idee wanneer de volgende dagen erop zullen staan.
De groetjes van ons allemaal.

dinsdag 20 juli

Vanochtend waren we al voor de wekker wakker. Ik moest van mijn moeder de wekker om 8 uur zetten, maar papa was al om 7 uur klaar wakker en ging dus alvast douchen. Ook wij werden voor 8 uur wakker (ik 7:55, maar ach. Het is voor achten). Na het aankleden en een donut als ontbijt was het tijd om naar Providence Canyon te rijden. Dit was gelukkig maar 30 minuutjes rijden.

Bij de Providence Canyon kwamen we voor het eerst pas andere Nederlanders tegen. Of all places, we zijn in allerlei bekende steden geweest, geen Nederlanders. We komen ergens afgelegen bij een of andere canyon, en ja hoor... nederlanders. Ik vond het wel apart. Mama en ik waren de enige die hen tegen kwamen. Papa en Max gingen de trail lopen, ik besloot om met mama mee terug te gaan en in de auto te wachten. Het was wel grappig, want ik had van papa de sleutel gekregen en startte de auto voor de airco, ook ging ik naast mama (achter het stuur dus) zitten. Je zag die Nederlanders echt denken: "zij bestuurt de auto? :"
Na een uur lang gewacht te hebben, een beetje lol hebben getrapt en grappige filmpjes gemaakt te hebben (twee filmpjes, maar volgens mij zijn ze echt heel vaag :P) begonnen we ons toch wel een beetje zorgen te maken, waar bleven ze nou?? Papa had mijn mobiel overgenomen voordat we terug liepen omdat hij zijn eigen mobiel vergeten was. Na 2 uur waren Max en papa eindelijk terug. Ze waren een beetje omgelopen en ook Max was tijdens het lopen ongerust geworden. Hij was al bang dat hij ons nooit meer terug zou zien, arme jongen :(

Gelukkig waren papa en Max er, na ook een aantal keer geprobeerd te hebben ze te bereiken via de mobiel. Wat bleek dus, ze hadden helemaal geen bereik... schiet ook niet echt op. Toen papa en Max een beetje op adem gekomen waren, was het tijd om weer 4 uur lang te gaan rijden naar het volgend adres: Waycross. We hebben een tijdje in de kamer gehangen en zijn daarna wezen eten bij Applebee's. Dit was weer erg lekker :)
Zometeen is het weer tijd om te gaan slapen want mama heeft al een wake-up call geregeld voor morgenochtend.

Een fijne dag allemaal daar in Nederland (hmm, die eindzin moet ik maar eens gaan veranderen, wordt zo eentonig anders).
En de groeten van ons vier!